Panie Ministrze, na jakim etapie przygotowań jest „mapa drogowa”, która ma doprowadzić do budżetowego finansowania służby zdrowia w Polsce?
Można powiedzieć, że do pewnego stopnia „mapa drogowa” już jest gotowa, tylko rozmawiamy na poziomie rządu o tym, na ile i w jaki sposób zostanie zrealizowana. Od początku deklaruję, i tu moje stanowisko jest niezmienne, że polska służba zdrowia wymaga bardzo wielu korekt, regulacji czy nawet dużych zmian organizacyjnych, tak by pieniądze, którymi dysponujemy, można było wydawać bardziej racjonalniej. Ale, nie ma co ukrywać, jesteśmy na bardzo niskim poziomie, jeżeli chodzi o ogólne finansowanie publicznej służby zdrowia. Wystarczy porównać nas z innymi krajami. Oczywiście nie ma jednego standardu. Ale w porównaniu do krajów, niekoniecznie tych najbogatszych, ale krajów naszego regionu, które mają podobną zamożność i historię, oraz słuchając co mówi Światowa Organizacja Zdrowia, trzeba powiedzieć, że dla kraju o takiej sytuacji jak nasz, finansowanie na poziomie 6 procent PKB, jeśli chodzi o finansowanie publiczne, to jest to, do czego chcielibyśmy dążyć. Gołym okiem widać, że skoro startujemy z poziomu 4,4, bo takie są ostatnie dane, to bardzo dużo nam brakuje. I nie ma takiej możliwości, aby to się zmieniło z dnia na dzień. Dlatego jedynym rozwiązaniem, o jakim można myśleć, jest właśnie taka „mapa drogowa”. Jestem dobrej myśli i mam nadzieje, że takie rozwiązanie zostanie przyjęte. Ale to nie minister zdrowia, tylko minister finansów czy rząd musi się na takie rozwiązanie zgodzić. Jestem dobrej myśli. Natomiast pozostaje kwestia, w jakim czasie i tempie będziemy gonić sąsiednie kraje.
Jest duża zgoda polityczna, żeby finansowanie służby zdrowia było właśnie budżetowe. Czy można już oszacować poziom tego finansowania?
W Ministerstwie Zdrowia przygotowywane są rozwiązania, które zmienią instytucje i struktury odpowiedzialne za finansowanie. I tu z NFZ i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przejdziemy do finansowania opartego na uprawnieniu prezydenckim, czyli każdy kto w Polsce żyje legalnie, będzie miał prawo do publicznego systemu, od strony strukturalnej tzn. nie NFZ, który jest instytucją ubezpieczenia zdrowotnego, tylko prawdopodobnie Państwowy Fundusz Celowy, który będzie zarządzany przez instytucję troszkę zbliżoną, można powiedzieć, do narodowej służby zdrowia w Wielkiej Brytanii.
Czy przygotowanie tego będzie trwać 5-6 lat?
Zmiana struktury to z całą pewnością znacznie krótszy czas. Prawdopodobnie nastąpi to, jeśli nie w trakcie, na przełomie przyszłego i kolejnego roku. Jeśli chodzi o poziom finansowania, to jak mówiłem, „mapa drogowa” oznacza po prostu systematyczny wzrost, z roku na rok, finansowania. W zasadzie byłoby to też możliwe na zasadzie finansowania w obecnym modelu. Także to są dwie niezależne od siebie ścieżki, chociaż w pewnym sensie też wiązane z planami rządu zmiany sposobu poboru danin publicznych. Prawdopodobnie będzie zgrane jedno z drugim.
Panie Ministrze, czy ma Pan pomysł na to, jak wyrównać różnice w wynagrodzeniach pomiędzy pielęgniarkami a lekarzami?
Myślę, że to nie tylko różnica między pielęgniarkami a lekarzami, ale także różnica między pielęgniarkami a ratownikami, i pozostałymi pracownikami medycznymi, bo jest ich wiele. To np. diagności laboratoryjni, psychologowie, technicy medyczni, fizjoterapeuci itd. Słusznie Pani o to pyta, bo moim zdaniem problemem, jeśli chodzi o płace w służbie zdrowia, jest nie tylko ich wysokość czy wręcz niskość. Większość osób uważa, że wynagrodzenia te są poniżej tego, ile ludzie w służbie zdrowia powinni zarabiać. Drugi problem, oczywisty, to niesprawiedliwość proporcji między tymi zawodami. I nad tym pracujemy. Od kilku miesięcy w Ministerstwie Zdrowia spotyka się zespół branżowy Rady Dialogu Społecznego. To jest spotkanie między radą związkową, rządową i pracodawcami. I pracujemy nad rozwiązaniem całościowym, opartym na idei minimalnych wynagrodzeń w poszczególnych zawodach medycznych względem jakiegoś wskaźnika, na przykład wynagrodzenia średniego w gospodarce narodowej. Myślę, że jest zgoda wokół takiej koncepcji załatwienia tej sprawy. Prawdopodobnie będzie dyskusja o tym, jak powinny wyglądać te wskaźniki tzn. proporcje między poszczególnymi zawodami, a drugie – w jakim czasie, bo tu też trzeba będzie zastosować mechanizm mapy drogowej, dojdziemy do takich poziomów, które będą satysfakcjonujące dla pracowników, możliwe dla pracodawców i systemu.
