CZ. II
Zachęcamy Państwa do zapoznania się z I częścią artykułu, w którym krótko zostało wyjaśnione, czym jest zjawisko agresji i przemocy oraz kilka praktycznych rad,
podpartych aktami prawnymi.
IV. Informuj. Czasem wystarczy, w sytuacji zagrożenia poinformować osobę
zachowująca się agresywnie:
„Szanowny/a Panie/Pani, obejmuje mnie ochrona przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych i jeśli nie zostawi Pan/Pani mnie w spokoju, będzie Pan/Pani miał/a kłopoty prawne”.
„Szanowny/a Panie/Pani, obejmuje mnie ochrona prawna i zaraz wezwę policję”.
„Proszę Pana/Pani, nie stosuje się Pan/Pani do regulaminu szpitala i będę musiała/ał wezwać policję i zawiadomić kierownika, co może skutkować sankcjami prawnymi i karą
grzywny.
Wiem, to wygląda jak idylla, ale stosowałam ją kilkakrotnie i w wielu przypadkach
zadziałało.
Dobrze, jeśli w placówce jest umieszczony w widocznym miejscu plakat informujący o
prawach przysługujących personelowi medycznemu.
Na ataki słowne i wzburzenie spowodowane oczekiwaniem, np. w kolejce, można poprosić agresywnego słownie pacjenta by usiadł. Z pozycji siedzącej „trudniej się krzyczy”.
V. Samoobrona. Warto namówić pracodawcę na zorganizowanie szkolenia z
samoobrony, wiem, brzmi irracjonalnie, ale dlaczego nie spróbować?
Pracownik stosuje zasady „bezpieczeństwo własne przede wszystkim” to i pracodawca powinien zrozumieć owe argumenty.
Ponadto mamy prawo się bronić! Kodeks karny w art.25 mówi:
„Obrona konieczna
§ 1.
Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
§ 2.
W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności, gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 2a.
Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej, odpierając zamach polegający na wdarciu się do mieszkania, lokalu, domu albo na przylegający do nich ogrodzony teren lub
odpierając zamach poprzedzony wdarciem się do tych miejsc, chyba, że przekroczenie granic obrony koniecznej było rażące.
§ 3.
Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej pod wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu.”
VI. Ochrona. Warto mieć pewność, czy ochrona w Państwa placówce ma w umowie
ochronę osób, czy tylko mienia… to kluczowe.
Jeśli tylko mienia, należy naciskać pracodawcę na zmiany warunków umowy z firmą
ochroniarską. Jeśli jest wiadome, że faktycznie chronione jest tylko mienie, będzie trudno egzekwować pomoc. Jednak wtedy i tak trzeba tę ochronę wezwać na pomoc i od razu zawiadomić policję. Obecność policjantów na dyżurze, gdy trafi do placówki agresywny pacjent, w większości przypadków, studzi krewkość tej osoby.
Niektóre placówki mają ciche przywołanie alarmowe ochrony (poprzez naciśnięcie pilota umieszczonego w dogodnym do użycia miejscu), takie rozwiązanie też warto zaproponować pracodawcy.
VII. Ubezpieczenie. Może i nie jest to zbyt modne, ale jak już zaistnieje zdarzenie, to siłą rzeczy można uzyskać odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej. Oczywiście, muszą zostać spełnione warunki umowy z ubezpieczycielem.
VIII. Dokumentacja.
Niezmiernie ważne jest udokumentowanie zdarzenia.
Trzeba koniecznie pamiętać, że agresor często działa w przemyślany sposób, ma na to czas i energię i zanim się zorientujemy podejmie dalsze działania przeciwko nam.
- Pisemne poświadczenie przez świadków zdarzenia.
- Powiadomienie telefoniczne policji.
- Wykonanie badanie lekarskiego w celu ustalenia obrażeń ciała włącznie z fotografiami potwierdzonymi przez lekarza.
- Zabezpieczenie monitoringu.
- Sporządzenie notatki służbowej, protokołu zdarzenia z datą i godziną, niezwłocznie po zdarzeniu
Podstawy prawne:
Ustawa z dnia 15 lipca 2011 roku o zawodach pielęgniarki i położnej.
Kodeks prawny Stan prawny aktualny na dzień : 05.11.2019
Dz.U.2019.0.1950 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
Na zakończenie:
„Art. 222 § 1. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.”
„§ 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.§ 2. Przepis art. 222 naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego lub
osoby do pomocy mu przybranej § 2 stosuje się odpowiednio.”
mgr. pielęgniarstwa Katarzyna Kowalska
Źródła:
Nurses experiencing aggression at workplace
„W obliczu agresywnego petenta- konsekwencje psychologiczne dla pracowników”
Art. 226. Znieważenie funkcjonariusza publicznego lub organu konstytucyjnego RP
