Wielce Szanowny Resorcie Zdrowia,
Z nieśmiałością farmakologiczną pozwalam sobie uprzejmie prosić o rozważenie zamieszczania na dowolnej stronie internetowej opisu i leczenia chorób zakaźnych wraz z telefonami do fachowej kadry, ekspertów interdyscyplinarnych mogących szybko udzielać skoordynowanej informacji.
Lepiej się zawczasu przygotować, czyli podać plan działania z wyprzedzeniem, do którego można się natychmiast odwołać w przypadku wystąpienia ogniska choroby.
W przeciwnym wypadku działamy pod presją czasu co nie zawsze owocuje oczekiwaną efektywnością.
Co nagle to po diable, jak mówi mądre polskie przysłowie.
Teraz w czasie zaczepek ze strony Legionelli widać taka potrzebę.
Martwię się , że nie udało mi się nigdzie przeczytać o rezultatach współpracy Polski z europejską siecią Legionella ELDSNet również w obszarze profilaktyki wtórnej.
https://ecdc.europa.eu/en/about-us/partnerships-and-networks/disease-and-laboratory-networks/eldsnet
https://legionnaires.ecdc.europa.eu/
Legionella
To Gram-ujemne bakterie tlenowe należące do rodziny Legionellaceae, rodzaju Legionella. Obecnie znanych jest ponad 60 gatunków, obejmujących co najmniej 79 różnych serogrup.
Legionella znajduje idealne warunki wzrostu w temperaturach od 25 do 45° C. W temperaturze wody powyżej 55° C rozwój Legionelli jest skutecznie hamowany, aż do ostatecznej śmierci zarazków powyżej 60° C.
Legionella może również występować w zimnej wodzie, ale nie rozmnaża się w zauważalny sposób w temperaturach poniżej 20°C.
Legionellę można znaleźć także w wilgotnej glebie, mieszankach doniczkowych, humusie i kompoście.
Urządzenia techniczne, takie jak otwarte chłodnie /supermarkety/, systemy wody pitnej i oczyszczalnie ścieków, są szczególnie istotne w kontekście chorób zakaźnych, jeśli tworzą się aerozole skażone.
Na podstawie samego obrazu klinicznego nie można wyciągnąć żadnych wniosków na temat patogenu wywołującego tę chorobę.
Od razu wszystko wiedzą tylko wróżki.
Trzeba także brać pod uwagę inne możliwe patogeny jak: Mycoplasma pneumoniae, Streptococcus pneumoniae lub Haemophilus influenzae.
Uważam, że u hospitalizowanych pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego zapaleniem płuc, należy zatem przeprowadzić diagnostykę patogenu, która obejmuje posiew krwi i badanie moczu na obecność antygenu Legionella.
Legionella wywołuje:
a/ chorobę legionistów / zapalenie płuc/ - podajemy antybiotyki fluorochinolonowe /. W łagodnej postaci można podawać antybiotyki makrolidowe, takie jak azytromycyna lub klarytromycyna.
b/ gorączkę Pontiac – nie podajemy antybiotyków.
Mężczyźni chorują dwa do trzech razy częściej niż kobiety. U około 5-10% pacjentów choroba kończy się śmiercią.
Choroba legionistów (zapalenie płuc wywołane przez Legionellę): ok. 2-10 dni (zwykle 5-6 dni). W kontekście ognisk ustalono, że od 5 do 16% przypadków zachorowanie następuje dopiero po ponad 10 dniach.
Gorączka Pontiac (legionelloza bez zapalenia płuc): ok. 5-72 godzin (zwykle 8-24 godzin).
Objawy kliniczne
Rozróżnia się dwa typowe obrazy kliniczne.
Choroba legionistów: jest to ciężka postać zapalenia płuc (Legionella pneumonia), której klinicznie nie można odróżnić od innych postaci zapalenia płuc.
Może wystąpić dezorientacja, ból brzucha lub biegunka.
Gorączka Pontiac: jest to ostra infekcja przebiegająca z gorączką bez zapalenia płuc.
W większości przypadków występują łagodne objawy grypopodobne, takie jak bóle głowy i ciała, bóle w klatce piersiowej i suchy kaszel.
Test na antygen w moczu.
Test na antygen w moczu jest metodą wykrywania opartą na przeciwciałach (test immunoenzymatyczny, ELISA).
Przeciwciała przeciwko Legionelli służą do wykrywania antygenu Legionella wydalanego z moczem.
Te metody badawcze charakteryzują się bardzo wysoką swoistością (> 99%).
Szybkie testy immunochromatograficzne są nieco mniej czułe.
Jednakże wszystkie testy na antygeny w moczu zwykle wykrywają jedynie zakażenia wywołane przez grupę serologiczną 1 L. pneumophila, a czasami także inne serogrupy gatunku L. pneumophila wykazujące reakcję krzyżową.
Nie zaleca się go jako jedynego do monitorowania zakażeń szpitalnych, ponieważ zakażenia szpitalne są często wywoływane także przez szczepy z innych grup serologicznych lub innych gatunków.
Dlatego ujemny wynik testu na antygen w moczu niekoniecznie wyklucza legionelozę, zwłaszcza w przypadku szpitalnego zapalenia płuc.
Wydalanie antygenu z moczem rozpoczyna się po 24 godzinach od pojawienia się pierwszych objawów i zwykle utrzymuje się przez 2–6 tygodni, w rzadkich przypadkach nawet miesięcy.
Nawet po rozpoczęciu antybiotykoterapii wynik testu może pozostać dodatni przez długi czas.
Trwałe wydalanie antygenu Legionella z moczem nie oznacza braku odpowiedzi na terapię antybiotykową.
W gorączce Pontiac czułość testu na antygen w moczu jest mniejsza niż w chorobie legionistów.
Dr nauk farm. Leszek Borkowski
