Tienam to dobry lek, ale wymagający precyzyjnego rozumienia zapisu na zleceniu lekarskim, wykluczającego ryzyko różnej interpretacji na oddziale szpitalnym.
Tienam jest produktem leczniczym dwuskładnikowym, gdzie tylko jeden składnik działa, a drugi ochrania składnik aktywny przed dezaktywacją enzymatyczną.
Tienam zawiera antybiotyk imipenem oraz cylastatynę - inhibitor enzymu rozkładającego antybiotyk imipenem.
Antybiotyk imipenem leczy poprzez niszczenie patogenów.
Cylastatyna nie leczy, nie wykazuje wewnętrznej aktywności przeciwbakteryjnej.
1 Fiolka zawierająca 1 g Tienamu składa się z mieszaniny proszku 0,5 g antybiotyku imipenemu i 0,5 g inhibitora enzymu - cylastatyny.
Oba składniki tworzą mieszaninę w postaci proszku przeznaczoną do sporządzania roztworu do infuzji.
Czytając w pośpiechu na zleceniu lekarskim, 1 g Tienamu można rozumieć podanie 1 fiolki o masie 1g dwuskładnikowego produktu leczniczego Tienam lub można rozumieć podanie dwóch fiolek a 1g zawierających łącznie 1 g antybiotyku imipenemu.
Prawidłowo:
1 g Tienamu oznacza tylko 0,5 g antybiotyku imipenemu.
2 g Tienamu oznaczają 1,0 g antybiotyku imipenemu.
Podanie pacjentowi 1 g Tienamu nie oznacza, że otrzymał 1 g antybiotyku.
Aby uniknąć różnych interpretacji w przygotowywaniu infuzji leku dla pacjenta, proponuję zapisywać zlecenia w sposób jednoznaczny dla osoby przygotowującej produkt leczniczy Tienam do podania, określając jednorazową dawkę należną choremu.
Imipenem jest N-formimidoilotienamycyną antybiotykiem hamującym syntezę ściany bakterii Gram /+/ i Gram /-/.
Sól sodowa cylastatyny jest kompetencyjnym, odwracalnym i specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy-1, enzymu nerkowego, metabolizującego i unieczynniającego antybiotyk imipenem.
Do rozpuszczania i rozcieńczania tego produktu leczniczego nie należy stosować rozpuszczalników zawierających mleczany z powodu niezgodności chemicznej.
Najlepiej rozpuszczać w 100 ml 0,9% rozt. chlorku sodowego lub jeżeli z przyczyn klinicznych nie można stosować tego roztworu to używamy 5% roztwór glukozy.
Czas od rozpoczęcia rozpuszczania proszku w fiolce do zakończenia infuzji dożylnej nie powinien być dłuższy niż dwie godziny.
