Żyjemy krócej niż inni, a jako pacjenci szybciej stajemy się ludźmi niezdolnymi do pracy i samodzielnego funkcjonowania w państwie /SM, cukrzyca, RZS, onkologia itd./.
Za główne czynniki ograniczające dostęp do leków dla Polek i Polaków uważa się:
- rosnące dopłaty dla pacjentów do leków refundowanych;
- ograniczoną refundację nowoczesnych produktów leczniczych. Opóźnienia w zależności od rodzaju leku wynoszą od 3 do 7 lat;
- utrudnienia w państwowej służbie zdrowia w aplikacji pacjentom leków przywożonych prywatnie do Polski z rynków europejskich, USA, Kanady;
- uniemożliwienie tzw. dopłaty pacjenckiej do różnicy ceny pomiędzy lekiem akceptowanym przez NFZ a lekiem niezbędnym stosowanym ze wskazań terapeutycznych w leczeniu szpitalnym;
- braki leków w aptekach/zadziwiająca nieporadność administracyjna Państwa Polskiego/;
- brak powiązania dostępu do leku z dostępem do badań diagnostycznych/cytomolekularnych, genetycznych/ukierunkowujących następczą ordynację leku celowanego w personalizowanej medycynie;
- brak jednakowej dostępności do leku, niezależnej od posiadanego kodu geograficznego polskich pacjentów/pacjent z Poznania ma być tak samo leczony jak pacjent ze wsi pod Krasnymstawem. Pacjent nie może być ofiarą niewydolności organizacyjnej NFZ/;
- niemrawość urzędnicza w organizacji leczenia w ramach programów lekowych w tym dla seniorów i szczególnie u pacjentów kończących w trakcie terapii 18 lat/przejście z obszaru przepisów dla dzieci i młodzieży do przepisów dla dorosłych/;
- opóźnianie terminu podania istotnego leku i przesuwanie go do terapii III lub IV rzutowej gdy organizm chorego jest już bardzo słaby, a choroba całkowicie wymyka się spod kontroli;
- brak w prawie polskim możliwości refundacji warunkowej z równoczesnym monitorowaniem efektywności kosztowej i klinicznej leku w polskiej populacji;
- brak dostosowania polskiego prawa farmaceutycznego do europejskich programów dostępu do leków w sytuacji niezastąpionej potrzeby medycznej:
1/ compassionate use - program współczucia/ działanie humanitarne, dostęp do leku pomagającego pacjentowi nie zrekrutowanemu do badania klinicznego,
2/expandable use - kontynuacja leczenia produktem niedopuszczonym do obrotu, z badania klinicznego, niosącym udokumentowaną pomoc byłemu uczestnikowi tego badania ,
3/ treatment on named patient basis - dostęp do niezarejestrowanego leku na imienny wniosek składany przez lekarza prowadzącego. Procedura w odróżnieniu od obu wymienionych powyżej nie jest związana z badaniem klinicznym w tle/.
4/ procedura dla AOTMiT breakthrough therapy - terapia przełomowa- szybka ścieżka decyzji refundacyjnych, przyspieszona ocena na wzór szybkiej ścieżki decyzji rejestracyjnej.
5/ adaptive pathways - ścieżka adaptacyjna - to koncepcja wprowadzenia większej elastyczności w granicach istniejących przepisów prawnych w interesie chorego.
Niezaspokojona potrzeba medyczna - unmet medical need to sytuacja gdy nie mamy czym leczyć pacjenta, niezadowalająca jest stosowana diagnostyka, prewencja, leczenie właściwe.
O niezadawalającej potrzebie medycznej mówimy także, gdy pojawia się np. nowy lek o znaczącej korzyści terapeutycznej w stosunku do już stosowanych.
Mocno wierzę w zmiany w polityce lekowej, czekam na realistyczny terminarz zmian.
Czekam na jasny prosty przekaz co można zrobić szybko, co np. za dwa lata, a czego zrobić się nie da. Chciałbym też by kwestie związane ze zdrowiem Polaków stały się przedmiotem ponadresortowej debaty. W coraz większej liczbie krajów UE wyzwania związane ze zdrowiem obywateli traktuje się jako element bezpieczeństwa narodowego. Czas by przyznać zdrowiu Polaków taką rangę.
