Przez wspominanie Boga uspakaja się serce, stąd regularna modlitwa odgrywa istotną rolę w życiu muzułmanina.
Podstawowe zasady:
- Zakaz spożywania alkoholu, palenia papierosów, używania narkotyków
- Zgodnie z wiarą, nie spożywa się wieprzowiny, mięsa zwierząt mięsożernych, kopytnych i dzikich, które posiadają kły, szpony
- Możliwe jest jedynie spożywanie mięsa zwierząt, które zostało pozyskane zgodnie z rytuałem wiary (zwierzę wykrwawiło się przed śmiercią, po czym ciało zostało oczyszczone z krwi)
- Zalecane jest uprawianie sportu i zdrowe odżywianie
- AIDS przez wyznawców islamu uznawana jest za chorobę typowo zachodnią, wynikającą ze swobody i rozwiązłości seksualnej
- W miesiącu Ramadan nakazane jest całkowite powstrzymanie się od jedzenia, picia, stosunków seksualnych i palenia tytoniu – od świtu do zachodu słońca
Kobieta ciężarna
Kobieta w ciąży nie powinna odbywać stosunku płciowego aż do 4. miesiąca ciąży, gdyż dla muzułmanina jest ten akt w tym czasie zabroniony i traktowany jest na równi z dzieciobójstwem. Kobieta po porodzie aż do końca połogu pozostaje wg prawa islamu nieczysta, w tym czasie nie pości, nie współżyje ani nie odmawia modlitwy. Jej zadaniem jest regenerowanie sił i opieka nad noworodkiem. W niektórych środowiskach muzułmańskich kobieta w czasie połogu nie może zajmować się swoim dzieckiem, w tym czasie opiekę nad nowo narodzonym przejmuje tzw. mamka
Opieka nad noworodkiem
Po narodzinach rozpoczynają się obrzędy. Osoba duchowna wyszeptuje do ucha dziecka wezwania na modlitwę (azan) i/lub wyznanie wiary (shahada). Chwilę po narodzeniu, po przecięciu pępowiny pierwszym wypowiedzianym na głos słowem powinno być słowo Bóg. Wówczas podejmowana jest czterokrotna kąpiel, z czego ostatnia wykonywana jest w wodzie, w której gotowane były uprzednio kwiaty. Dziecku powinno podać się kilka kropel poświęconego napoju, zaś wokół ustawić cukier – by było dobre i łagodne, chleb – by długo żyło, złoto – by zapewnić fortunę. W Sunnie zapisane jest, by duchowny podał dziecku odrobinę przeżutego przez uczonego daktyla, na znak przekazania mądrości, lecz zwyczaj ten nie wszędzie jest pielęgnowany.
Transplantacja narządów oraz transfuzja krwi
Pobieranie organu z ciała ludzkiego i przekazanie go potrzebującemu, uznawane jest za działanie godne pochwały. Transplantacja wśród muzułmanów możliwa jest, jeśli nie istnieje żadna inna metoda ratująca życie. Ofiarowanie organów musi odbyć się poprzez pełną dobrowolność dawcy, jednak osoby skazane na śmierć pozbawione są takiej możliwości. Co istotne, osoba wyznająca islam, wg wielu teologów, może przyjąć zastawkę serca powstałą wskutek manipulacji genami świńskimi, pomimo powszechnego uznania wieprzowiny za mięso nieczyste. Odłam szyitów nie wyraża zgody na pobranie narządów od zmarłych muzułmanów, chyba że jest to konieczne do ratowania życia współwyznawcy. Przetaczanie krwi i jej preparatów jest w pełni dopuszczalne i akceptowalne.
Sztuczne zapłodnienie
Nowoczesne metody sztucznej prokreacji w przypadku małżeństw niemogących mieć dzieci, jest dla wyznawców islamu postrzegane jako błogosławieństwo. Prawo wiary akceptuje metody sztucznego zapładniania, gdzie jedynym warunkiem jest zastosowanie ich w ramach małżeństwa. Nie wyraża się natomiast zgody na zapłodnienie wdowy zamrożonym wcześniej nasieniem zmarłego męża, bądź kobiety rozwiedzionej nasieniem byłego małżonka lub nasieniem anonimowego dawcy.
Antykoncepcja
Zapobieganie ciąży jest stosowane wśród muzułmanów wyłącznie, gdy ma na celu ochronę zdrowia kobiety oraz jest stosowana przez określony czas, np. jeśli istnieje potencjalne zagrożenie podczas kolejnej ciąży, bądź stwierdza się zły stan fizyczny lub psychiczny kobiety. Kiedy zachodzi potrzeba zastosowania antykoncepcji zgodę muszą wyrazić oboje z małżonków.
Aborcja
Aborcja, jest zabroniona wówczas, gdy minie 120 dni od zapłodnienia. Zgodnie z Koranem i Sunną po tym czasie płód obdarzony jest duszą i nie wolno wyrządzić mu żadnej celowej krzywdy. W niektórych krajach muzułmańskich aborcja jest całkowicie zakazana, wyjątek stanowi zagrożenie życia kobiety.
Śmierć
Gdy zbliża się czas śmierci chorego, tradycja nakazuje, by najbliższa rodzina usiadła przy chorym, wspierała go swoim dotykiem i modlitwami. W ostatnich chwilach człowieka, rodzina ma za zadanie zachęcić chorego do wypowiedzenia wyznania wiary, by słowo Bóg było ostatnim wypowiedzianym hasłem przed śmiercią. Po śmierci dokonuje się rytualnego oczyszczenia ciała na specjalnej desce przy wtórze 36 sury Koranu. Począwszy od intymnych części ciała, wykonując małe oczyszczanie (udu), aż po umycie całego ciała 3 razy watą z wodą rozpoczynając od prawej strony jako duże oczyszczenie (ghusl). Istotne jest, by rytuał oczyszczenia wykonywała osoba tej samej płci, najlepiej członek rodziny, bądź osoba zaufana. Zamykane są oczy, nos i uszy zatyka się watą, by potem całe ciało zawinięte było w dwa lub trzy białe płótna.
Kremacja i sekcja zwłok
Prawo muzułmańskie nie wyraża zgody na przeprowadzenie sekcji po śmierci człowieka. Wyjątek stanowią sytuacje rozstrzygane przez prawo, podczas prowadzonych dochodzeń, wtedy najbliższy krewny może wyrazić zgodę na przeprowadzenie sekcji. Wobec kremacji islam ma negatywny stosunek, ponieważ podczas pogrzebu nie ma wtedy możliwości na ułożenie ciała w kierunku Mekki, na co wskazuje rytuał muzułmański.
Eutanazja
Jest ona całkowicie potępiana wśród wyznawców islamu niezależnie od sytuacji chorego.
Tak jak w poprzednim artykule, załączamy grafikę, jako spis działań medyka wobec pacjenta wyznającego islam.
Alicja Artych – pielęgniarka, trener VCC
Angelika Gaweł – mgr pielęgniarstwa
