Wydaje się, że odpowiednie stężenie witaminy D3 we krwi u osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1 warunkuje współistnienie resztkowych komórek Beta w trzustce odpowiedzialnych za produkcję insuliny.
U podłoża cukrzycy typu 1 leży przewlekły proces autoimmunologiczny , którego konsekwencją jest powolne niszczenie produkujących insulinę komórek B wysp trzustkowych (wysepek Langerhansa). Konsekwencją tego jest utrata zdolności wydzielania insuliny przez trzustkę.
Jak się szacuje, cukrzyca typu 1 stanowi około 10% wszystkich zachorowań na cukrzycę na świecie. Najczęściej choroba ta dotyczy dzieci, młodzieży oraz młodych dorosłych do 30 roku życia. Niewłaściwie leczona cukrzyca typu 1 powoduje skrócenie oczekiwanej długości życia od kilku, nawet do kilkunastu lat.
Jak się okazuje u dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1 zachowanie resztkowej funkcji komórek B odpowiedzialnych za produkcję insuliny może być niezwykle przydatne w utrzymaniu kontroli metabolicznej choroby.
Nowatorskie badanie, którego wyniki w formie artykułu pt.: "Role of vitamin D and vitamin D receptor polymorphisms on residual beta cell function in children with type 1 diabetes mellitus.”opublikowano w tegorocznym numerze renomowanego czasopisma naukowego Pharmacological Reports celem oceny wpływu witaminy D i polimorfizmów genu receptora na resztkową funkcję komórek B trzustki.
W badaniu wzięła udział ponad setka dzieci w wieku > 5 r.ż , ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1. Autorzy badania podjęli się oceny polimorfizmu genów receptora witaminy D (VDR), witaminy D (VD), peptydu C - na czczo i po stymulacji (FCP i SCP) w okresie od 1,5 i od 4,5 miesiąca po postawieniu rozpoznania choroby. Naukowców pozytywnie zaskoczył fakt, iż u dzieci z wyższymi stężeniami (VD) również stężenia peptydu C (CP) były podwyższone.
Na podstawie uzyskanych wyników badania autorzy przedstawili bardzo ciekawe i zarazem obiecujące wnioski.
Jak wykazano w badaniu wystarczające stężenie witaminy D we krwi (przekraczające 30 ng/ml) pozwala na współistnienie resztkowych komórek Beta, które zostają oszczędzone w procesie autoagresji, a tym samym mają zdolność wydzielania insuliny.
Wyniki badania mogą potwierdzać korzystny wpływ prawidłowego stężenia witaminy D3 na hamowanie progresji choroby, jaką jest cukrzyca typu 1, a co za tym idzie na jej lepszą kontrolę metaboliczną. Aby w pełni ocenić mechanizmy oraz długofalowy wpływ suplementacji witaminą D w zależności od jej dawki na hamowanie procesów autoagresji w trzustce niezbędne jest przeprowadzenie dodatkowych badań. Wyniki mogą być bardzo obiecujące.
