Obecnie w Polsce refundacja pomp insulinowych przysługuje jedynie pacjentom do 26. roku życia. Po przekroczeniu tej granicy wiekowej osoby chore na cukrzycę typu 1 tracą wsparcie finansowe i muszą samodzielnie ponosić koszty zakupu pompy, które sięgają nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych. Wielu pacjentów nie jest w stanie sobie na to pozwolić, co zmusza ich do rezygnacji z tej formy terapii.
Do Rzecznika Praw Obywatelskich wpływają skargi od pacjentów i ich bliskich, wskazujące na nierówności w dostępie do nowoczesnych metod leczenia. Podawanie insuliny za pomocą pompy zapewnia lepszą kontrolę glikemii i zmniejsza ryzyko groźnych powikłań, takich jak retinopatia, stopa cukrzycowa czy uszkodzenia nerek. Mimo to refundacja kończy się wraz z 26. urodzinami pacjenta.
Podobne problemy dotyczą systemów ciągłego monitorowania glikemii (CGM). Choć rozszerzono refundację na niektóre grupy pacjentów powyżej 26. roku życia, to wielu chorych nadal nie spełnia określonych kryteriów i musi samodzielnie finansować urządzenia.
Zdaniem pacjentów i ich bliskich, konieczne jest wydłużenie refundacji pomp insulinowych oraz systemów CGM dla dorosłych pacjentów, aby zapewnić im ciągłość leczenia i lepszą jakość życia. RPO zwrócił się do minister zdrowia Izabeli Leszczyny z pytaniem, czy planowane są zmiany legislacyjne w tej sprawie.
Obecnie leczenie cukrzycy z użyciem pomp insulinowych oraz systemów CGM jest świadczeniem gwarantowanym finansowanym ze środków publicznych. Jednak rozporządzenia regulujące tę kwestię nie są spójne – jedno wskazuje na konieczność refundacji dla osób do 26. roku życia, podczas gdy inne obejmują także chorych wymagających intensywnej insulinoterapii, niezależnie od wieku.
Źródło: RPO
