W badaniu CARMELINA uczestniczyło 6979 dorosłych chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym. Większość cierpiała też na chorobę nerek, która jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju schorzeń układu krążenia.
Badanie prowadzono metodą podwójnie ślepej próby w 27 krajach, w ponad 600 ośrodkach. Uczestników obserwowano przez średnio 2,2 roku. Celem badania była ocena wpływu linagliptyny (w dawce 5 mg raz na dobę) w porównaniu z placebo, na sercowo-naczyniowy punkt końcowy, określony jako czas do pierwszego wystąpienia zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału mięśnia sercowego nieprowadzącego do zgonu lub udaru mózgu nieprowadzącego do zgonu (3-punktowe MACE).
Wyniki badania potwierdziły profil długookresowego bezpieczeństwa klinicznego linagliptyny u dorosłych chorych na cukrzycę typu 2, nawet u chorych najbardziej narażonych na powikłania naczyniowe. Potwierdzono, że nie ma potrzeby zmiany dawkowania w zależności od czynności nerek. Badanie dostarczyło nowych, cennych danych dotyczących pacjentów obciążonych wysokim ryzykiem rozwoju choroby serca i nerek – populacji dotąd słabo reprezentowanej w innych badaniach z sercowo-naczyniowymi punktami końcowymi dotyczących cukrzycy.
Pełne wyniki badania CARMELINA zostaną przedstawione 4 października podczas 54. dorocznego zjazdu Europejskiego Stowarzyszenia Badań nad Cukrzycą (EASD) w Berlinie.
Linagliptyna jest inhibitorem DPP-4 podawanym w jednej dawce raz na dobę. Substancję tę cechuje istotna skuteczność w obniżaniu poziomu glukozy w krwi u osób dorosłych chorych na cukrzycę typu 2. Można ją przepisywać chorym na cukrzycę typu 2 niezależnie od wieku, czasu trwania choroby, pochodzenia etnicznego, wskaźnika masy ciała (BMI) czy czynności wątroby i nerek. Linagliptyna ma najniższy wśród wszystkich inhibitorów DPP-4 wskaźnik wydalania przez nerki (przepisuje się ją w tej samej dawce).
Źródło: inf. pras.
