Grupa badaczy, skupiająca naukowców związanych z uczelniami oraz ekspertów z Instytutu Matki i Dziecka, oceniała dziesięć obszarów powiązanych z aktywnością fizyczną dzieci i młodzieży w Polsce na podstawie najlepszych dostępnych danych. Obszary przedstawiono w skali szkolnej, gdzie „1” jest oceną najniższą, a „5+” – najwyższą. Ogólna aktywność fizyczna polskich dzieci i młodzieży została oceniona na 1. Zaledwie 16,8 proc. osób objętych badaniem jest umiarkowanie bądź intensywnie aktywna fizycznie przez przynajmniej 60 minut dziennie siedem dni w tygodniu.
Udział w zorganizowanym sporcie i aktywności fizycznej został oceniony na „3+”. Z raportu wynika, że 41,4 proc. młodzieży w wieku 11–15 lat uczestniczyło w zorganizowanych zajęciach w sportach zespołowych, a 26,4 proc. – w sportach indywidualnych. Korzystanie z aktywnego transportu również nie zostało wysoko ocenione, bo zaledwie na „3-”. 48,3 proc. młodzieży w wieku 11-15 lat do szkoły chodzi piechotą lub jeździ rowerem. Średni odsetek dzieci i młodzieży docierającej do szkoły w sposób aktywny został oszacowany na 44,8 proc.
„Dwója” została natomiast młodzieży wystawiona za zachowania sedentarne, czyli takie, które charakteryzują się niskim wydatkiem energetycznym i wykonywane w pozycji siedzącej, półleżącej lub leżącej. Niemal trzy czwarte uczniów klas drugich spędzało mniej niż dwie godziny dziennie przed ekranem telewizora i korzystało z mediów elektronicznych w dni szkolne. Ponad dwie trzecie młodzieży spędzało mniej niż dwie godziny dziennie grając na komputerze, konsoli, tablecie lub smartfonie w dni szkolne, podczas gdy w weekendy jedynie niemal 44 proc. z nich zadeklarowało taką aktywność. Wśród 17 letniej młodzieży licealnej odsetek ten przekroczył 75 proc.
Nie tylko młodzież dostała kiepską ocenę w tym badaniu. Zaledwie na „trójkę” ocenione zostały działania rządu mające na celu wpływanie na możliwości aktywności fizycznej lub uczestnictwo dzieci i młodzieży w aktywności fizycznej poprzez polityki, ustawodawstwo lub regulacje. Jak wskazują autorzy raportu, w Polsce nie obowiązuje kompleksowa, spójna, międzyresortowa strategia upowszechniania aktywności fizycznej wśród dzieci i młodzieży. Upowszechnianiem aktywności fizycznej i sportu zajmuje się oddzielnie Ministerstwo Sportu i Turystyki oraz Ministerstwo Edukacji i Nauki. Jak wskazują badacze, upowszechnianie aktywności fizycznej praktycznie nie funkcjonuje w politykach z zakresu transportu, zdrowia i zagospodarowania przestrzennego, a zachowania sedentarne nie są traktowane jako istotny problem społeczny. Autorzy przyznają jednak, że Ministerstwo Sportu i Turystyki realizuje duże programy, mające na celu upowszechnianie sportu wśród dzieci i młodzieży, m. in. Klub czy Szkolny Klub Sportowy, a budżet na finansowanie sportu powszechnego ze środków MSiT z roku na rok rośnie. Istotne jest jednak zbieranie lepszej jakości danych, pozwalających na ocenę realnego wpływu tych działań.
