Badanie przeprowadzone przez naukowców z Yale Cancer Center i University of Maryland Comprehensive Cancer Center pokazuje, że iksabepilon wraz z bewacyzumabem (IXA + BEV) jest dobrze tolerowaną, skuteczną kombinacją w leczeniu raka jajnika opornego na platynę/taksany, dającą lepsze efekty terapeutyczne niż w przy wykorzystaniu jedynie iksabepilonu. Wyniki wskazują, że użycie kombinacji może to znacząco wydłużyć zarówno przeżycie bez progresji, jak i przeżycie całkowite. Wyniki zostały opublikowane w British Journal of Cancer .
„Nowe podejścia do nawrotowego raka jajnika są bardzo potrzebne, ponieważ obecnie istnieją ograniczone skuteczne kombinacje do leczenia naszych pacjentów. Wyniki tego badania wykazały kombinację leków, która może być skuteczną metodą leczenia tego typu raka jajnika” – powiedział prof. dr n. med. Alessandro Santin z Wydziału Położnictwa, Ginekologii i Nauk Reprodukcyjnych na Yale School of Medicine, lider zespołu badań nad nowotworami ginekologicznymi w Yale Cancer Center i Smilow Cancer Hospital.
Iksabepilon jest środkiem stabilizującym mikrotubule, który może być korzystny u pacjentów leczonych platyną/paklitakselem. Bewacyzumab (BEV) to przeciwciało, które zapobiega tworzeniu się nowych naczyń krwionośnych i wykazuje skuteczność kliniczną w raku jajnika.
W badaniu fazy II badacze losowo podzielili 78 pacjentów na dwie grupy, gdzie pierwsza z nich otrzymała kombinację IXA + BEV, druga jedynie IXA. Pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od progresji, przeżycie całkowite i bezpieczeństwo, a drugorzędowym punktem końcowym był wskaźniki odpowiedzi. Naukowcy zbadali również czy obecność białka TUBB3 w guzie może przewidzieć odpowiedź kliniczną na te leki. Porównanie efektów podania IXA+BEV lub tylko IXA wykazało, że odsetek odpowiedzi u pacjentów wyniósł 33% w porównaniu z 8%, przy czym odpowiedź kliniczna po 6 miesiącach trwała odpowiednio u 37% i 3% pacjentów. Dodanie BEV znacząco wydłużyło czas wolny od progresji (5,5 miesiąca vs 2,2 miesiąca), jak i przeżycie całkowite (10 miesięcy vs 6 miesięcy). Oba schematy były dobrze tolerowane.
„Spodziewamy się, że nasze odkrycia będą miały poważne implikacje w dziedzinie onkologii ginekologicznej, ponieważ dodają nowe, skuteczne leczenie tych niezwykle trudnych nowotworów, w przypadku których istnieje niewiele opcji” – powiedziała prof. Dana M. Roque, Oddział Ginekologii Onkologicznej na University of Maryland School of Medicine oraz członek Marlene & Stewart Greenebaum Comprehensive Cancer Center.
Inni autorzy badania z Yale to: Gloria Huang, Gulden Menderes, Elena Ratner, Natalia Buza, Stefania Bellone, Vaagn Andikyan, Mitchell Clark, Masoud Azodi, Peter E. Schwartz, Pei Hui, Joan R. Tymon-Rosario, Justin Harold, Dennis Mauricio, Burak Zeybek, i Gary Altwerger.
Finansowanie badania zostało zapewnione przez RPharm-US, granty z National Institutes of Health, National Cancer Institute, Deborah Bunn Alley Ovarian Cancer Research Foundation, Discovery to Cure Foundation, Stand Up to Cancer Foundation (SU2C), Guido Berlucchi oraz Fundację Domenica Cicchetti.
Źródło: ScienceDaily
