Ćwiczenia fizyczne oraz przyjmowanie doustnych preparatów z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) – to zalecenia „uniwersalne”, tzn. odnoszące się do wszystkich trzech lokalizacji zwyrodnienia, których dotyczą wytyczne – stawów ręki, kolan i bioder. Miejscowo stosowane leki z grupy NLPZ autorzy wytycznych zalecają przede wszystkim w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych, a także (warunkowo) – stawów ręki.
We wszystkich przypadkach zaleca się też udział w programach samopomocowych (ang. self-management programs) zwiększających skuteczność zarządzania własną chorobą (ang. self-efficacy).
Z kolei redukcja masy ciała, chodzenie o lasce oraz tai-chi – wymienione zostały jako ważne zalecenie dla osób zmagających się ze zwyrodnieniem w obrębie stawów biodrowych i/lub kolanowych. W tych grupach zaleca się także śródstawowe iniekcje glikokortykosteroidów.
Nowością jest uwzględnienie w wytycznych jogi, poznawczej terapii behawioralnej, ablacji prądem o częstotliwości radiowej i częstotliwością radiową i plastrowania dynamicznego (kinesiotaping).
Jeśli chodzi o farmakoterapię, nowością w wytycznych jest zalecenie (warunkowe) miejscowego stosowanie kapsaicyny (kolana) i doustnego podawania duloksetyny (lek przeciwdepresyjny).
Autorzy dokumentu zdecydowanie odradzają stosowanie przezskórnej stymulacji nerwów w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych i biodrowych (to jedyna bezwzględnie niezalecana metoda niefarmakologiczna).
Więcej „twardych” przeciwwskazań dotyczy leków, w tym np. wstrzyknięć kwasu hialuronowego u pacjentów cierpiących na zwyrodnienie stawów biodrowych.
Stanowczo niewskazane jest też – zdaniem autorów – dostawowe podawanie komórek macierzystych lub osocza bogatopłytkowego osobom ze zwyrodnieniem stawów kolanowych lub biodrowych.
We wszystkich trzech grupach pacjentów lekami niezalecanymi są: bisfosfoniany, glukozamina, hydroksychlorochina, metotreksat, inhibitory czynnika martwicy nowotworów (TNF) i antagoniści receptora interleukiny-1.
Pełny tekst wytycznych: tutaj.
