W badaniu, które sfinansowało British Heart Foundation (BHF), wzięło udział 19 losowo wybranych, zdrowych, niepalących szkockich strażaków.
Uczestników poddano testom, m.in. musieli wziąć udział w pozorowanej akcji ratunkowej w płonącym 2-piętrowym budynku. Temperaturę ciała oraz pracę serca badanych monitorowano przez cały czas trwania eksperymentu.
Okazało się, że ciepłota ciała strażaków utrzymywała się na podwyższonym poziomie nawet do 3–4 godzin po ekspozycji na bliskie sąsiedztwo ognia.
Analizy krwi uczestników pokazały, że jej lepkość zwiększała się na skutek narażenia organizmu na bliskość płomieni – prawdopodobieństwo powstawania zakrzepów rosło o 66 procent. Co więcej, naczynia tętnicze słabiej reagowały na leki, których zadaniem jest ich rozkurczanie. Z kolei w samym mięśniu sercowym wysoka temperatura powodowała mikrouszkodzenia.
Autorzy uważają, że zwiększona skłonność do powstawania zakrzepów wynika nie tylko z odwodnienia związanego z obfitym poceniem się w wysokiej temperaturze, ale także jest skutkiem reakcji zapalnych, jakie mają miejsce w organizmie w odpowiedzi na skrajnie niesprzyjające warunki termiczne.
– Nasze badanie wykazało bezpośredni związek pomiędzy poziomem wysiłku fizycznego w trakcie akcji gaśniczej oraz temperaturami, na jakie jest narażony strażak, a ryzykiem wystąpienia zawału serca. Wygląda jednak na to, że ryzyko to można istotnie zredukować w dość prosty sposób – skrupulatnie dbając o prawidłowe nawodnienie organizmu, a także, o ile to możliwe, tak organizując pracę zespołów gaśniczych, aby strażacy będący najbliżej ognia byli w czasie akcji jak najczęściej wymieniani przez kolegów – mówi prof. Nick Mills z University of Edinburgh, główny autor.
Źródła: Circulation / BBC News
