Podczas 18. Światowej Konferencji Raka Płuc w Jokohamie zaprezentowano wyniki badania 3 fazy KEYNOTE-024. Dotyczyło ono leczenia przeciwciałami anty-PD-1 w pierwszej linii u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), których guzy prezentują wysoką ekspresję PD-L1.
W oparciu o ponad dwuletnią obserwację obliczono, że ryzyko zgonu u pacjentów otrzymujących przeciwciało pembrolizumab było o 37 procent niższe niż w grupie leczonej chemioterapią. Pembrolizumab stosowany jako leczenie pierwszej linii, ponad dwukrotnie wydłużał całkowity czas przeżycia pacjentów z przerzutowym NDRP z wysoką ekspresją PD-L1 w porównaniu z chemioterapią. Mediana całkowitego czasu przeżycia wyniosła 30 miesięcy w grupie pacjentów otrzymujących pembrolizumab, natomiast 14,2 miesiące dla grupy otrzymującej chemioterapię.
– Znaczące wyniki przeżycia całkowitego obserwowane w badaniu KEYNOTE-024, w którym znaleźli się pacjenci rokujący niekorzystnie, ugruntowuje użycie pembrolizumabu w pierwszej linii leczenia odpowiedniej grupy pacjentów – komentuje prof. Martin Reck, ordynator oddziału nowotworów klatki piersiowej Lungen Clinic w Grosshansdorf w Niemczech.
Bezpieczeństwo stosowania pembrolizumabu było podobne jak w poprzednich badaniach z udziałem chorych na NDRP z przerzutami. U 31,2% pacjentów wystąpiły zdarzenia niepożądane 3-5 stopnia związane z leczeniem (TRAE). Najczęściej: biegunka, zmęczenie, gorączka, świąd, nudności, zmniejszony apetyty oraz wysypka.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi o podłożu immunologicznym były: niedoczynność tarczycy, zapalenie płuc, nadczynność tarczycy, toksyczność skórna oraz odczyny po wlewach. Odnotowano jeden związany z leczeniem zgon pacjenta przyjmującego pembrolizumab.
Pembrolizumab to humanizowane przeciwciało monoklonalne, które blokuje interakcje między PD-1 a jego ligandami PD-L1 i PD-L2, aktywując tym samym limfocyty T. Działanie leku polega na zwiększaniu zdolności układu odpornościowego do wykrywania i zwalczania komórek nowotworowych.
