Przyspieszona ocena i dopuszczenie do stosowania odbyło się w oparciu o długookresowe dane z badania ELOQUENT-2, oceniającego elotuzumab w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem (Rd). Badanie to wykazało, że stosowanie kombinacji elotuzumabu przyniosło 53 proc. względną poprawę przeżyć bez progresji w porównaniu ze stosowaniem samego Rd w okresie 3 lat (23 proc vs. 15 proc.).
Szpiczak plazmocytowy jest nowotworem hematologicznym, który rozwija się w szpiku kostnym. Pojawia się, gdy komórki plazmatyczne, czyli komórki w miękkim środku szpiku kostnego dzielą się w sposób niekontrolowany. Najczęstsze objawy szpiczaka obejmują bóle kości, zmęczenie, upośledzenie pracy nerek oraz infekcje.
Mimo znacznych postępów w leczeniu szpiczaka plazmocytowego, jakie dokonały się w ostatniej dekadzie, mniej niż połowa pacjentów przeżywa 5 lub więcej lat od diagnozy. Pacjenci często doświadczają okresów remisji i nawrotów choroby, a w przypadku pierwszego nawrotu prognoza pogarsza się wraz z szybszym tempem nawrotów po każdej kolejnej linii terapii. Szacuje się, że rocznie na świecie notowanych jest ponad 114 tys. nowych zachorowań na szpiczaka plazmocytowego, a ponad 80 tys. osób umiera z tej przyczyny.
Warto przeczytać
- Szpiczak plazmocytowy jest nieuleczalny i często charakteryzuje się okresami remisji i nawrotów. Dlatego też pojawia się ogromna potrzeba nowych terapii, które działają w unikalny, innowacyjny sposób – powiedział dr Antonio Palumbo, badacz oraz szef Kliniki Szpiczaka na Wydziale Onkologii Uniwersytetu w Turynie we Włoszech. - W badaniach klinicznych elotuzumab w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem przynosi istotną korzyść terapeutyczną w przeżyciach wolnych od progresji w porównaniu do terapii lenalidomidem i deksametazonem. To może powodować bardzo istotną różnicę w życiu pacjentów zmagających się z tą poważną chorobą – podkreśla specjalista.
Elotuzumab jest immunostymulującym przeciwciałem, którego działanie jest specyficznie ukierunkowane na białko SLAMF7 (należące do rodziny cząsteczek sygnalizujących aktywację limfocytów). Ekspresja białka SLAMF7 jest bardzo wysoka w komórkach szpiczaka, niezależnie od nieprawidłowości cytogenetycznych. Ekspresja białka SLAMF7 jest obserwowana również w komórkach NK (ang. natural killer, NK), komórkach plazmatycznych oraz na niższym poziomie w niektórych podgrupach komórek układu odpornościowego o pochodzeniu macierzystym. Elotuzumab posiada podwójny mechanizm działania. Aktywuje bezpośrednio układ immunologiczny poprzez komórki NK przez aktywację SLAMF7. Lek jest również w stanie identyfikować SLAMF7 w komórkach szpiczaka, oznaczając komórki rakowe dla procesu niszczenia przez komórki NK poprzez zależną od przeciwciał toksyczność komórkową.
Źródło: materiały prasowe
