Chińscy naukowcy z Sichuan University oraz ich amerykańscy koledzy z Children's Hospital of Philadelphia przeprowadzili metaanalizę czterech kontrolowanych, randomizowanych badań klinicznych (ang. randomized controlled trials – RCTs) z udziałem 256 dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ang. attention-deficit hyperactivity disorder – ADHD). Badania dotyczyły wpływu podawania witaminy D – w połączeniu z innym lekiem lub bez niego – na symptomy tego schorzenia.
Uczestnikom analizowanych badań podawano metylofenidat i/lub witaminę D (w grupach kontrolnych – placebo). Badania trwały od 6 do 12 tygodni, a zakres stosowanych dawek witaminy D wahał się od 1000 UI/dobę do 50000 IU/tydzień.
Na potrzeby analizy podzielono uczestników na cztery grupy terapeutyczne i odpowiadające im grupy kontrolne:
- otrzymujący tylko witaminę D vs. brak leczenia;
- leczeni tylko witaminą D vs. placebo;
- otrzymujący witaminę D + metylofenidat vs. sam metylofenidat;
- leczeni za pomocą witaminy D i metylofenidatu vs. metylofenidat + placebo.
Poziom nasilenia objawów ADHD u badanych dzieci oceniany był za pomocą następujących kwestionariuszy i skal:
- Conners Parent Rating Scale (CPRS),
- Conners Parent Questionnaire (CPQ),
- Conners Teacher Rating Scale, ADHD rating scale-IV (ADHD-RS),
- Weekly Parent Ratings of Evening and Morning Behavior (WPREMB),
- Social Skills Rating Scale, Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQP) – w ocenie rodzica,
- Strengths and Difficulties Questionnaire – w ocenie nauczyciela,
- Continuous Performance Test,
- Baecke International Questionnaire,
- Wisconsin's Card Sorting Test,
- Wechsler Intelligence Scale for children,
- Mothers' Objective Method for Subgrouping,
- Teacher-rated General Behavior.
Okazało się, że suplementacja witaminy D przekładała się na niewielką, ale istotną statystycznie poprawę całkowitych wyników uzyskiwanych w testach oceny nasilenia symptomów ADHD, w tym wyników w zakresie skupienia uwagi, nadpobudliwości i zachowania.
Zwiększył się także odsetek dzieci, u których poziom witaminy D w surowicy osiągnął normę. Nie odnotowano istotnej poprawy innych ocenianych parametrów.
W zakresie bezpieczeństwa wyniki analizy nie wykazały istotnych różnic w częstości i nasileniu zdarzeń niepożądanych pomiędzy dziećmi otrzymującymi witaminą D, a tymi, którym podawano placebo.
W podsumowaniu autorzy napisali, że suplementacja witaminy D, jako uzupełnienie terapii metylofenidatem, może przynosić korzyści pacjentom z ADHD, jednak obecnie dostępne dowody wspierające tę tezę nie są najwyższej jakości.
– Potrzebne jest przeprowadzenie badań, które będą uwzględniać wyjściowe poziomy witaminy D, różne dawki i różne częstotliwości suplementacji tej witaminy D – konkludują naukowcy.
Źródło: https://www.liebertpub.com/doi/full/10.1089/cap.2019.0059