Zespół niespokojnych nóg to zaburzenie neurologiczne, które objawia się nieodpartą potrzebą poruszania kończynami dolnymi, zwłaszcza w nocy. Osoby z RLS odczuwają dyskomfort a nawet ból, których nie da się złagodzić bez poruszania nogami. W ciągu dnia mogą pojawić się problemy z koncentracją, uczucie zmęczenia, a nawet objawy zaburzeń depresyjnych.
Leczenie RLS może obejmować zmiany stylu życia, takie jak regularne ćwiczenia fizyczne, unikanie alkoholu i palenia tytoniu, a także suplementację żelaza. W niektórych przypadkach konieczne może być stosowanie leków przeciwbólowych, przeciwdrgawkowych lub wpływających na układ dopaminergiczny.
Już wcześniej naukowcy wykazywali korelacje pomiędzy zespołem niespokojnych nóg a złą jakością snu, zaburzeniami depresyjnymi i lękowymi, mikrouszkodzeniami naczyń i niedotlenieniem, czyli znanymi czynnikami ryzyka demencji. Nie od dziś wiadomo też, że u osób z RLS obserwuje się zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i udarów mózgu. Do tej pory nie było jednak danych wskazujących na bezpośredni związek pomiędzy RLS a różnymi postaciami demencji.
Wyniki koreańskiego badania, opublikowane niedawno na łamach „Alzheimer's Research and Therapy”, pokazują, że Koreańczycy z zespołem niespokojnych nóg byli znacznie bardziej narażeni na rozwój demencji niż ich rówieśnicy bez RLS.
Naukowcy z Seulu porównali ryzyko wystąpienia otępienia, choroby Alzheimera i otępienia naczyniowego (VaD) u 2501 dorosłych z nowo zdiagnozowanym RLS i u 9977 dopasowanych osób z grupy kontrolnej w wieku 60+. Średni wiek kohorty wynosił 73 lata a większość (65%) uczestników stanowiły kobiety. Spośród wszystkich 12478 uczestników w okresie obserwacji otępienie z dowolnej przyczyny pojawiło się u 874 (7%); u 475 (54%) rozwinęła się choroba Alzheimera, a u 194 (22%) otępienie naczyniowe.
Częstość występowania otępienia ogólnego była istotnie wyższa w grupie cierpiących na RLS niż w grupie kontrolnej (10,4% vs 6,2%), zaś częstość występowania AD i VaD (odpowiednio 5,6% i 2,6%) była również wyższa w grupie RLS niż w grupie kontrolnej (odpowiednio 3,4% i 1,3%).
– Coraz więcej doniesień naukowych ukazuje złej jakości sen jako modyfikowalny czynnik ryzyka pogarszania się funkcji poznawczych. Wcześniejsze dowody wskazywały, że zarówno bezdech senny, jak i bezsenność zwiększają to ryzyko. Najnowsze badanie wzbogaca zbiór dowodów łączących zaburzenia snu z demencją, sugerując, że RLS należy również uznać za czynnik ryzyka – komentuje prof. Thanh Dang-Vu z Concordia University w Montrealu.
– Jeśli zaobserwowana przez nas zależność znajdzie potwierdzenie w kolejnych badaniach, regularne przeprowadzanie u pacjentów z RLS testów kontrolnych pod kątem pogorszenia funkcji poznawczych może ułatwić wcześniejsze wykrywanie i leczenie demencji – podsumowuje dr Eosu Kim, z Yonsei University College of Medicine w Seulu, główny autor badania.
Źródła: „Alzheimer's Research and Therapy” / Medscape
