W badaniu wzięło udział 2064 osób. Niemal jedna trzecia (642) podała, że w dzieciństwie była narażona na jakiś rodzaj traumy. Zespół stresu pourazowego (ang. posttraumatic stress disorder - PTSD) w wieku 18 lat rozpoznano u 160 uczestników, jednak tylko co piąty z nich korzystał z pomocy specjalisty w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie.
Okazało się, że młodzi ludzie, którzy w dzieciństwie doznali jakiejś traumy, byli dwukrotnie bardziej narażeni na wystąpienie zaburzeń psychicznych (w porównaniu do rówieśników z grupy kontrolnej).
Połowa z tych, u których rozpoznano zespół stresu pourazowego, przyznała, że miała epizody samookaleczeń, a jedna na pięć osób próbowała popełnić samobójstwo. Co czwarty badany z PTSD przyznał, że powodu objawów tej choroby zaprzestał edukacji lub straciła pracę. Co drugi doświadczył izolacji społecznej lub samotności.
- Wyniki naszego badania są alarmujące. Ukazują bowiem, że skutki traumy dotykającej dzieci stanowią istotny problem zdrowia publicznego. Jednocześnie, pourazowe zaburzenia stresowe w większości przypadków pozostają niezdiagnozowane. Młodzi ludzie z PTSD zbyt często „wpadają w luki” systemu ochrony zdrowia i pozostają bez pomocy. Istnieje pilna potrzeba polepszenia dostępu do świadczeń w zakresie psychiatrii – tłumaczy prof. Andrea Danese z King's College London Institute of Psychiatry, Psychology and Neuroscience, główna autorka.
Zespół stresu pourazowego jest zaburzeniem psychicznym pojawiającym się jako forma reakcji na skrajnie stresujące wydarzenie, które przekracza zdolności adaptacyjne danej osoby.
Do najczęstszych przyczyn PTSD zalicza się wojny, katastrofy, kataklizmy żywiołowe, wypadki komunikacyjne, bycie ofiarą napaści, gwałtu, uprowadzenia, tortur, uwięzienia czy otrzymanie diagnozy zagrażającej życiu, choroby itp. Błędne jest powszechne przekonanie, że zaburzenie to występuje niemal wyłącznie wśród personelu wojskowego.
Objawy PTSD obejmują m.in.:
- przeżywanie na nowo traumatycznej sytuacji w natrętnych wspomnieniach i koszmarach sennych,
- poczucie przytępienia uczuciowego,
- stronienie od ludzi,
- niezdolność do przeżywania przyjemności,
- unikanie działań i sytuacji, które mogłyby przypomnieć przebyty uraz,
- stan nadmiernego pobudzenia wegetatywnego,
- napady lęku panicznego,
- bezsenność,
- lęk,
- depresja,
- myśli samobójcze.
Źródło: BBC News
