Czy szkolenia dla internistów i lekarzy POZ zwiększą liczbę geriatrów? W rozmowie z Iwoną Schymallą mówi o tym prof. Bolesław Samoliński, przewodniczący Rady ds. Polityki Senioralnej przy Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.
Na jakim etapie jest przekształcanie Instytutu Reumatologii w Instytut Geriatrii?
Nie mam dużej wiedzy na tent temat. Według informacji, które uzyskałem ostatnio, czeka gotowe rozporządzenie do rozpatrzenia podczas posiedzenia rządu. To jest w tej chwili moja aktualna wiedza na ten temat. Później będą podjęte już konkretne kroki, zgodnie z tym rozporządzeniem.
Minister zdrowia Marian Zembala powiedział kilka dni temu, że będzie prowadzone szkolenia dla lekarzy internistów, tych mających doświadczenie w opiece nad osobami starszymi. Chodzi o to, by było więcej geriatrów. Czy to rozwiązanie może być skuteczne?
Tak. Od dłuższego czasu myśleliśmy o tym, by przyspieszyć kształcenie czy zwiększyć liczbę geriatrów poprzez kształcenie tych, którzy mają takie ogólne wykształcenie lekarskie. Laryngolog czy okulista takiego nie ma. Mają natomiast interniści, lekarze POZ. Koncepcja więc była taka, by doszkalając ich w zakresie tych braków wynikających z różnic programowych specjalizacji można było w przyspieszonym tempie zwiększyć kompetencje internistów i lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. System budowania geriatrii może mieć różny charakter. W tej chwili jest tendencja do zwiększania liczby oddziałów geriatrycznych. To musi być opłacalne, więc NFZ bierze pod uwagę w swojej strategii zabezpieczenie populacji osób w wieku podeszłym. Z drugiej strony mamy mnóstwo szpitali i ośrodków, do których trafia osoba w wieku osiemdziesiąt, osiemdziesiąt pięć lat z wielochorobowością i szukanie dla niego specjalnie oddziału nie ma sensu. Ciekawym rozwiązaniem może być system konsultacji w momencie, kiedy taka osoba trafia na oddział internistyczny. Na takim oddziale zwykle pracuje lekarz, który ma dodatkowo specjalizację z geriatrii albo internistyczną z rozszerzeniem o geriatrię. Albo, w szpitalu pracuje geriatra, który w trybie konsultacyjnym bada pacjenta . Ten system jest chyba optymalny i możliwy do szybkiego wykonania. Podobno obecnie rośnie liczba geriatrów, bo mieliśmy ich dwustu siedemdziesięciu, teraz jest trzystu. Więc armia lekarzy dysponujących stosowną wiedzą rośnie. Ale nie jest wystarczająca, ponieważ populacja osób po sześćdziesiątym piątym roku życia jest na poziomie ponad pięciu milionów i rośnie. Takich osób, które charakteryzują się wielochorobowością w pewnym przedziale wiekowym jest około miliona. Wiadomo, że tych trzystu geriatrów to za mało i trzeba powszechnego systemu opieki nad tymi osobami. Tu są też różne dane, bo jedni mówią, że w czterdziestu procentach poświęcona jest opieka w systemie ochrony zdrowia osobom w wieku podeszłym. Mam dane, które mówią, że w szpitalnictwie około sześćdziesiąt pięć procent hospitalizacji dotyczy osób w wieku senioralnym. To pokazuje, że system ochrony zdrowia musi być powszechny i otwarty na geriatrię.
Jest jeszcze jeden projekt ministra Zembali dotyczący przekształcania niektórych szpitali w placówki opieki długoterminowej.
To trudny temat. Stosownie do tego co będzie tworzone, czyli map zapotrzebowania zdrowotnego okaże się na ile zabezpieczenie w placówki opieki zdrowotnej jest potrzebne w regionach. Jeśli się okaże, że mamy nadmiar podaży nad popytem usług hospitalizacyjnych, to może lepiej wówczas taką placówkę przekształcić w zakład opieki leczniczej czy długoterminowej. Kiedyś robiono na Mazowszu pewną analizę, okazało się że są szpitale, które obsługują np. cztery sąsiednie ulice. Można by je nazwać hospitalizacyjnymi ambulatoriami, gdzie ich obsługa nie przekracza podania leków i płynów dożylnie. Myślę, że jest to więc kwestia uporządkowania pewnej całości.
