Na pytanie Medexpressu, czy kamery powinny być w szpitalach, poseł Nowoczesnej Radosław Lubczyk powiedział, że choć jest przeciwny jakiemukolwiek nadzorowaniu, to oddziały intensywnej terapii powinny być monitorowane. - Kamery powinny tam, gdzie zagrożone jest życie pacjenta - wyjaśnił.
Według Lubczyka na oddziałach, gdzie pacjent jest standardowo leczony nie powinno być kamer. -Tak naprawdę powinna być to dobrowolna decyzja pacjenta. Jeśli pacjent wyrazi zgodę na obecność kamer, bo dzięki nim będzie czuł się bezpieczniej, to uważam że należy wmontować urządzenia - wyjaśnił.
Zdaniem posła monitoring nadmiernie ingeruje w sferę prywatności pacjenta. - Pod nadzorem kamer pacjent nie będzie się czuł swobodnie - zauważył. Co więcej nie należy kontrolować pacjenta bez jego wiedzy, gdyż nie jest to zgodne z prawem. - Jeśli pacjent będzie upierdliwy, nadgorliwy, to może wytoczyć proces za monitoring w szpitalu - zaznaczył Lubczyk.
Poseł Nowoczesnej powiedział, że nie widzi potrzeby montowania kamer także w szpitalach psychiatrycznych. - Pacjent w tych placówkach jest taki, jak każdy inny - zaznaczył. W tych szpitalach kamery nie są potrzebne. Mogłyby być wmontowane tylko po to, by zobaczyć, czy personel medyczny dobrze traktuje pacjentów. Zdarzały się sytuacje, że chorzy byli przez nich nieludzko traktowani - dodał.
Z raportu NIK wynika, że prawo jednostki do prywatności (w tym intymności i godności) ingeruje coraz powszechniej stosowany w miejscach publicznych, w tym w szpitalach, system monitoringu wizyjnego. Tymczasem obowiązujące przepisy nie regulują w sposób jednoznaczny i kompleksowy zasad funkcjonowania monitoringu wizyjnego oraz wykorzystywania i przetwarzania danych z niego uzyskanych. Wobec braku ustawowych uregulowań szpitale w sposób uznaniowy rozmieszczały kamery w pomieszczeniach szpitalnych.
Monitoringiem wizyjnym objęte były również pomieszczenia , w których obowiązujące przepisy nie przewidują obecności kamer np. w gabinetach zabiegowych, salach chorych i obserwacyjnych, izolatkach, gabinetach rezonansu magnetycznego oraz w punktach rejestracji pacjenta. Brak kompleksowych uregulowań dotyczących funkcjonowania monitoringu w podmiotach leczniczych stwarza wysokie ryzyko nadmiernej ingerencji w prywatność pacjentów i niedostatecznej ochrony ich danych osobowych.
Ponadto w dwóch szpitalach, oprócz czynnych kamer, umieszczono ich atrapy, co mogło wzbudzać u pacjentów poczucie ingerencji w ich sferę prywatności, a także powodować błędne poczucie bezpieczeństwa
Zdaniem NIK, dyrektorzy szpitali przed zainstalowaniem monitoringu wizyjnego, kierując się zasadą gospodarności, powinni przeanalizować celowość jego wprowadzenia, określić koszty wdrożenia i funkcjonowania systemu. W żadnym ze skontrolowanych szpitali nie zrobiono tego. Nie analizowano także rozmieszczenia kamer pod kątem ingerencji monitoringu w prawo pacjentów do prywatności. Co więcej żaden z 12 szpitali nie analizował skuteczności działania monitoringu pod kątem postawionych mu celów, takich jak poprawa bezpieczeństwa pacjentów czy też zabezpieczenie materiału dowodowego w przypadkach zarejestrowania czynów zabronionych. W większości szpitali zamontowanie kamer nie przełożyło się na poprawę bezpieczeństwa w szpitalach. W czterech szpitalach, pomimo zainstalowania monitoringu, liczba niebezpiecznych zdarzeń wręcz wzrosła.
Monitoring wizyjny z szpitalach może powodować także niedostateczną ochronę danych osobowych pacjentów. Bowiem w większości badanych placówek nie zagwarantowano pełnej ochrony przetwarzania danych osobowych uzyskanych z monitoringu. Wynikało to z nieuznawania przez szpitale zbiorów obrazów pochodzących z niego za zbiory danych osobowych. Tymczasem jeżeli wizerunek osoby zostanie zapisany na twardym dysku lub innym nośniku, to wówczas mamy do czynienia z danymi osobowymi i obowiązkiem ich ochrony.
