Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznaje samotność i izolację społeczną za poważne zagrożenia dla zdrowia publicznego. Badania wykazały, że te stany mogą mieć wpływ na zdrowie i długość życia, porównywalny do innych dobrze uznanych czynników ryzyka, takich jak palenie tytoniu, otyłość i brak aktywności fizycznej.
WHO rozpoznaje, że samotność i izolacja społeczna są powszechne na całym świecie, dotykając około 1 na 4 starszych osób i między 5 a 15 proc. nastolatków. Problem ten występuje w podobnym zakresie zarówno w krajach o niskich i średnich dochodach, jak i w krajach wysoko rozwiniętych.
WHO zainicjowała powstanie Komisji, której celem jest rozpoznanie i zapewnienie zasobów na rzecz polepszenia relacji społecznych jako globalnego priorytetu zdrowia publicznego - kontynuuje dr Grajek.
Współczesne badania nad samotnością i izolacją społeczną ukazują, że są to złożone i wszechobecne problemy XXI wieku, mające poważne konsekwencje dla zdrowia i dobrostanu. Badanie przeprowadzone przez Holt-Lunstad i wsp., obejmujące ponad 3,4 miliona uczestników, wykazało, że samotność związana jest z 26% wzrostem ryzyka przedwczesnej śmierci, a izolacja społeczna – z 29% wzrostem tego ryzyka. Życie w samotności zwiększa ryzyko śmiertelności o imponujące 32%.- Dodatkowo, brak społecznego wsparcia ma znaczący wpływ na gospodarkę, m.in. poprzez zwiększone wydatki na opiekę zdrowotną i obniżenie produktywności pracy. - objaśnia dr Grajek
Samotność i izolacja społeczna dotykają ludzi na całym świecie, ale szczególnie są to problemy znaczące w krajach rozwiniętych. Na przykład, badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii wykazały, że interwencje polegające na promowaniu małych aktów życzliwości mogą znacznie zmniejszyć poziom samotności. Zgodnie z przeglądem literatury przeprowadzonym przez BMC Geriatrics, badania nad samotnością wśród osób starszych koncentrują się na różnych aspektach społeczno-ekologicznych, w tym na wpływie środowiska mieszkaniowego, dostępności przestrzeni publicznych i interwencji społecznościowych. Obejmowały one zarówno badania obserwacyjne, jak i interwencyjne, z różnorodnymi podejściami do rozwiązywania problemu samotności i izolacji społecznej. Pandemia COVID-19 dodatkowo pogłębiła problemy samotności i izolacji społecznej na całym świecie, badania i interwencje w tej dziedzinie stały się jeszcze bardziej istotne.
- Zapobieganie samotności i promowanie społecznego wsparcia to kluczowe kroki w kierunku poprawy ogólnego stanu zdrowia publicznego - dodaje dr Grajek.
Źródło: SUM
