W porównaniu z 2022 rokiem trwanie życia wydłużyło się odpowiednio o 1,3 roku w przypadku mężczyzn i 0,9 roku w przypadku kobiet. Biorąc pod uwagę rok 1990, trwanie życia było wyższe - odpowiednio o 8,5 i 6,8 roku. Zmniejsza się też różnica między przewidywaną długością życia obu płci, choć na tym polu nadal jesteśmy pod koniec stawki wśród krajów europejskich. Bo choć we wszystkich krajach średnia długość życia mężczyzn jest niższa niż kobiet, w krajach Europy Zachodniej ta różnica nie jest duża – w przeciwieństwie do krajów „nowej” UE i krajów znajdujących się poza Unią. I tak pod względem przeciętnego trwania życia mężczyzn Polska (73,4 roku) w 2022 r. (dane Eurostatu za ten rok) zajmowała dopiero 28. miejsce spośród 34 krajów europejskich, wyprzedzając: kraje bałkańskie (Bułgarię, Serbię), kraje karpackie (Węgry, Rumunię) oraz kraje bałtyckie (Łotwę i Litwę). W przypadku kobiet Polska zajmuje miejsce 24.
Dane GUS za 2023 rok pokazują kontynuację popandemicznego odbicia, które rozpoczęło się już w 2022 roku. - Na skutek pandemii COVID-19 i związanej z nią zwiększonej liczby zgonów, trwanie życia w latach 2020 i 2021 r., uległo znacznemu skróceniu w porównaniu do 2019 r. o 2,3 roku w przypadku mężczyzn oraz o 2,1 roku w przypadku kobiet. Ta niekorzystna tendencja uległa odwróceniu w 2022 r. i trwanie życia ponownie wzrosło (w porównaniu do 2021 r. o 1,7 roku dla mężczyzn i 1,4 dla kobiet), jednak dla obu płci było wciąż niższe o 0,7 roku niż w 2019 r. – przypominają autorzy raportu. - W 2023 r. odnotowano kolejny wzrost trwania życia (do 74,7 roku dla mężczyzn i 82 lat dla kobiet). Jego wartość była zatem wyższa niż przed pandemią COVID-19, jak również najwyższą odnotowaną w historii Polski.
To dobra wiadomość, ale dane na temat średniej oczekiwanej długości życia trzeba analizować w dłuższej niż rok czy dwa perspektywie. Tymczasem już od roku 2014 można było zaobserwować w najlepszym przypadku wyhamowanie, a nawet minimalne regresy, we wskaźnikach dla obu płci – szczególnie niepokojące w przypadku mężczyzn. To zaś oznacza, że pocovidowe „odbicie” może być ostatnią – w perspektywie kilku lat – dobrą wiadomością, zwłaszcza że nie widać oznak przełożenia w obszarze zdrowia publicznego deklaracji na konkretne decyzje, od czego, w ogromnej mierze, zależą takie wskaźniki jak średnia długość życia czy liczba lat przeżytych w zdrowiu.
Źródło: GUS
