1. Utworzenie Krajowej Sieci Kardiologicznej
Projekt ustawy przewiduje powstanie ogólnokrajowej sieci ośrodków kardiologicznych, która obejmie zarówno publiczne, jak i prywatne placówki medyczne spełniające określone kryteria. Struktura KSK ma być dwupoziomowa:
- Ośrodki Kardiologiczne I poziomu zabezpieczenia opieki (OK I) – oferujące kompleksową opiekę, w tym kardiologię interwencyjną i leczenie ostrych zespołów wieńcowych.
- Ośrodki Kardiologiczne II poziomu (OK II) – przeznaczone do bardziej zaawansowanych procedur, takich jak kardiochirurgia oraz leczenie powikłań.
Dodatkowo, placówki niezakwalifikowane do KSK, które współpracują z ośrodkami sieci, będą tworzyć tzw. ośrodki współpracujące. W ten sposób system zapewni pacjentom ciągłość leczenia i dostęp do rehabilitacji, diagnostyki i opieki długoterminowej.
2. Koordynacja i nadzór nad opieką kardiologiczną
Ustawa ma na celu wyeliminowanie problemu "zagubienia" pacjenta w systemie poprzez zapewnienie koordynacji na różnych etapach leczenia. Kluczową rolę będzie pełnić Narodowy Instytut Kardiologii (NIKARD-PIB), który jako ośrodek koordynujący, będzie monitorował jakość opieki kardiologicznej oraz gromadził dane na temat efektów leczenia pacjentów z ChUK.
3. Standardy jakości i poziomy zabezpieczenia
Projekt ustawy wprowadza standardy jakości opieki kardiologicznej oraz proces kwalifikacji placówek medycznych do poszczególnych poziomów zabezpieczenia. Kryteria obejmują m.in. liczbę personelu, kwalifikacje medyczne oraz możliwości diagnostyczne. Celem jest zapewnienie jednakowego poziomu opieki i wysokiej jakości świadczonych usług w całej Polsce.
4. Dostęp do specjalistycznych procedur
Ustawa wyznacza, że realizacja najbardziej zaawansowanych świadczeń, takich jak elektrofizjologia, elektroterapia i kardiologia interwencyjna, będzie przynależna wyłącznie do placówek zakwalifikowanych do KSK. Dzięki temu pacjenci będą mieli pewność, że są leczeni w wyspecjalizowanych ośrodkach dysponujących odpowiednim zapleczem i doświadczeniem.
5. Monitorowanie i ocena efektów leczenia
Jednym z najważniejszych elementów ustawy jest monitorowanie efektów leczenia oraz ocena jakości opieki, które będą prowadzone we współpracy z NFZ. Dane te pozwolą na regularną weryfikację placówek w KSK i określanie, czy spełniają standardy jakości, co zapewni ciągłe doskonalenie systemu opieki nad pacjentami z chorobami układu krążenia.
6. Krajowa Rada Kardiologiczna
Projekt ustawy zakłada utworzenie Krajowej Rady Kardiologicznej, która będzie organem opiniodawczo-doradczym dla Ministra Zdrowia oraz Prezesa NFZ. Rada ta będzie odpowiedzialna za wydawanie opinii na temat funkcjonowania sieci oraz proponowanie rozwiązań mających na celu usprawnienie opieki kardiologicznej.
Przewidziano okres 2-letniej karencji na spełnienie przez podmioty lecznicze wymagań niezbędnych do przystąpienia do KSK na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej.
Źródło: RCL
