Poniżej zamieszczamy komentarz BCC ws. projektu ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw.
Przyjęty przez Radę Ministrów projekt ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw dotyczy kilku aspektów pracy fizjoterapeutów. Przede wszystkim wprowadzenia możliwości wykonywania zawodu fizjoterapeuty w formie indywidualnych i
grupowych praktyk zawodowych. Taka, przejściowa, możliwość miała wygasnąć 30 listopada 2018 r.
Konieczność zakładania przez fizjoterapeutów samodzielnych podmiotów leczniczych stanowi zdaniem BCC nieuzasadnione utrudnienie. Dlatego uważamy założenia projektu za słuszne - umożliwiają one m.in. kontynuowanie przez fizjoterapeutów działalności gospodarczej i współpracę z podmiotami leczniczymi w ramach kontraktu bez nakładania na fizjoterapeutów rygorów podobnych do dużej przychodni.
Odpowiednie rozporządzenie ma regulować zakres wpisu do rejestru powyższych praktyk. Rozporządzenie ministra finansów reguluje wysokość ubezpieczenia prywatnej praktyki fizjoterapeutycznej. Poziom ubezpieczenia wydaje się właściwy i adekwatny (30 tys. euro dla jednego zdarzenia i 150 tys. euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń). Jednocześnie ustawa, w art. 4 ust. 4, podaje jako konieczny warunek samodzielnej pracy fizjoterapeuty odpowiednie doświadczenie zawodowe. Zdaniem BCC fizjoterapeuta powinien samodzielnie pracować po skończeniu specjalizacji. Okres kształcenia fizjoterapeuty jest znacznie krótszy niż lekarza (5 zamiast 7 lat). W praktyce do pracy samodzielnej w zawodzie lekarza konieczne jest posiadanie specjalizacji. Tworzenie samodzielnych pracowników służby zdrowia z szybką ścieżką kształcenia jest niekorzystne dla systemu służby zdrowia w Polsce.
Źródło: BCC
