- W związku z pandemią COVID-19, wielu świadczeniodawców odnotowuje spadek liczby udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej w ramach realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Powoduje to problemy z zachowaniem stabilności finansowej.
- Świadczeniodawcy skorzystali z wprowadzonej z dniem 9 września 2020 r. możliwości wydłużenia do dnia 30 czerwca 2021 r. okresów rozliczeniowych, obowiązujących przy rozliczaniu świadczeń opieki zdrowotnej w 2020 r.
- Wydłużenie okresu rozliczeniowego (tak aby obejmował odpowiednio dłuższy okres niż okres roku kalendarzowego 2020) miało na celu pełne wykorzystanie określonej w umowie kwoty zobowiązań.
- Obecnie obowiązujące przepisy umożliwiały wypłacanie zaliczek do końca 2020 r. Aby Narodowy Fundusz Zdrowia mógł wypłacać zaliczki w miesiącach styczeń - marzec 2021 r. istnieje konieczność wprowadzenia nowych przepisów.
Wprowadzone rozwiązania mają na celu przede wszystkim utrzymanie stabilności finansowej przez świadczeniodawców w czasie trwania epidemii COVID-19.
Dodawany do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej § 2a przedłuża możliwość wypłaty świadczeniodawcom zaliczek (1/12 kwoty zobowiązania określonej w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej) w pierwszym kwartale 2021 r.
Na podstawie projektowanego § 2a, świadczeniodawcy będą mogli się ubiegać o maksymalnie 70% zaliczki (1/12 kwoty zobowiązania określonej w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej) przypadającej na okres sprawozdawczy, którego dotyczy wniosek.
Wniosek o wypłatę zaliczki będzie mógł złożyć świadczeniodawca, któremu na podstawie § 2 zmienianego rozporządzenia, został przedłużony okres rozliczeniowy.
Świadczeniodawcy realizujący umowy w zakresach świadczeń, określonych w projektowanym § 2a ust. 2, nie będą mogli ubiegać się o wypłatę powyższych zaliczek.
Świadczenia te są bowiem świadczeniami ze znacznym udziałem kosztów zmiennych, tj. kosztów obejmujących zużycie zasobów takich jak produkty lecznicze, wyroby medyczne czy procedury. Na całkowity koszt świadczenia składają się bowiem dwa główne rodzaje kosztów: stałe i zmienne.
Ponadto świadczeniodawcy nie będą musieli spełniać innych dodatkowych warunków, jak miało to miejsce w przypadku poprzednich okresów sprawozdawczych.
Projekt: TU
Źródło: RCL
