Martyna Chmielewska: Dziś odbyło się posiedzenie Parlamentarnego Zespołu ds. Onkologii. Jak Pan ocenia dokument Krajowej Sieci Onkologicznej?
Marek Hok: Dokument został przygotowany przez zespół, który miał się zająć Narodowym Instytutem Onkologii. Tymczasem powstał dokument o nazwie Krajowa Sieć Onkologiczna, w skład której wchodzą praktycznie duże centra onkologiczne w dużych ośrodkach. Nowy dokument jest w konflikcie z tym istniejącym. Należałoby się zastanowić, jaki ma być dobór do Krajowej Sieci Onkologicznej, czy te istniejące szpitale onkologiczne będą nadal funkcjonowały, czy też zostaną zweryfikowane? Powoduje to duży problem dla istniejących już szpitali onkologicznych. Poza tym jest to dokument, na podstawie którego minister zdrowia planuje przygotować całą legislację dotyczącą powołania Narodowego Instytutu Onkologicznego tej Krajowej Sieci Onkologicznej. Nad tym wszystkim będzie czuwać Krajowa Rada Onkologiczna, która będzie się składała z 21 przedstawicieli. Jest to duże wyzwanie. Mam nadzieję, że dokument jest początkiem drogi do stworzenia wieloletniej strategii i opieki onkologicznej dla polskiego pacjenta. Mówimy cały czas o szpitalach, o dokumentach, ale to pacjent powinien być priorytetem. Nad projektem powinien czuwać minister zdrowia, którego nie było podczas dzisiejszego spotkania Parlamentarnego Zespołu ds. Onkologii. Ubolewam nad tym, gdyż dzisiejsza dyskusja pokazała, że powinien być razem z nami i pracować nad tym dokumentem.
M.Ch.: Jakie korzyści może odnieść pacjent dzięki Krajowej Sieci Onkologicznej?
M.H.: Powinna zostać pokazana droga prowadzenia pacjenta w systemie problemów onkologicznych. Obawiam się jednak, że zostanie tu pominięta osoba lekarza rodzinnego i lekarza specjalisty. Pacjent, u którego zostanie rozpoznana choroba onkologiczna powinien mieć wsparcie u swojego lekarza rodzinnego, u lekarza specjalisty. Nie może być tak, że pacjent u którego zostanie rozpoznana choroba onkologiczna od razu trafia do onkologa. Powinien być on prowadzony przede wszystkim przez lekarza, który specjalizuje się w danej dziedzinie choroby onkologicznej. Mamy społeczeństwo starzejące się. Pacjent, który choruje na nowotwór boryka się często z innymi chorobami. Przykładowo chory na raka żołądka może mieć problem z sercem, chorować na cukrzycę itp. Dlatego pacjent powinien mieć zapewnioną kompleksową opiekę. Trzeba na niego spojrzeć całościowo, a nie tylko przez pryzmat choroby onkologicznej.
M.Ch.: Czy Pana zdaniem każdy pacjent będzie mógł skorzystać ze wszystkich możliwości, które będą oferować ośrodki?
M.H.: Chciałbym, żeby tak było. Dobrze byłoby gdyby chory miał dostęp do specjalistów. Wyleczenie go z choroby onkologicznej nie spowoduje jego powrotu do zdrowia. Wszystkie pozostałe choroby będą się toczyły. Musi być to skoordynowane, kompleksowe leczenie pacjenta onkologicznego. Pacjenci mają często problem z dostępem do specjalistów zwłaszcza w mniejszych miejscowościach. Poza leczeniem chirurgicznym, onkologicznym jego dalsza opieka jest pod znakiem zapytania.
M.Ch.: Czy Pana zdaniem zwiększą się kolejki do specjalistów w wyniku powstania Krajowej Sieci Onkologicznej?
M.H.: Krajowa Sieć Onkologiczna może spowodować centralizację usług onkologicznych, co według mnie nie jest dobre dla pacjenta. A wszystko dlatego, że pacjent trafi do dużego centrum onkologicznego, gdzie będzie miał problem z realizacją potrzeb. Kontakt z lekarzem rodzinnym i specjalistą, który wykrył tę chorobę będzie ograniczony, ponieważ jego leczenie i dalsza opieka w procesie chorobowym będzie odbywać się tylko w centrach. Dlatego trzeba stworzyć taki projekt, dzięki któremu pacjent będzie otoczony opieką nie tylko w centrum onkologicznym, ale też u swojego lekarza rodzinnego czy lekarza specjalisty.
