Fot. Thinkstock/Getty Images[/caption]Pod koniec lipca do Sejmu trafił rządowy projekt zmian w ustawie o systemie informacji w ochronie zdrowia. 11 września br. odbyło się pierwsze posiedzenie komisji zdrowia. Większość osób zasiadających w komisji stanęło na stanowisku, że przekazane do komisji dokumenty z jednej strony są zbyt obszerne, z drugiej strony wielu dokumentów brakuje, aby w krótkim czasie komisja mogła podjąć decyzję odnośnie dalszego procedowania projektu ustawy. Wątpliwości, co do zastosowanych procedur legislacyjnych zgłosili uczestniczący w posiedzeniu eksperci Polskiego Towarzystwa Informatycznego, którzy podnieśli kwestię zasadności wykreślenia w ostatniej chwili z projektu przepisów wprowadzających Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz Kartę Specjalisty Medycznego. Zdaniem wiceprezesa Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji rezygnacja z wprowadzenia elektronicznych kart spowoduje powstanie dodatkowych kosztów dla pracowników medycznych, bo będą musieli oni kupić certyfikat podpisu kwalifikowanego. Skrytykował również proponowaną w ustawie możliwość korzystania przez lekarzy z profilu zaufanego ePUAP. Jego zdaniem nie spełnia on wymagań, by przy jego użyciu w sposób bezpieczny uzyskiwać dostęp do danych wrażliwych, którymi są dane medyczne. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wiceminister zdrowia Sławomir Neumann, który stwierdził, że powodem rezygnacji z przepisów dotyczących karty specjalisty medycznego (KSM) jest chęć uniknięcia niepotrzebnych wydatków rzędu kilkuset milionów złotych. Zdaniem wiceministra możliwość złożenia podpisu elektronicznego ma dać w najbliższych latach elektroniczny dowód osobisty. Zdaniem wiceministra zdrowia niewprowadzenie zmian do ustawy o informacji w ochronie zdrowia jeszcze w tej kadencji Sejmu faktycznie uniemożliwi wprowadzenie systemu e-zdrowia, na który, przypomnijmy, wydano już blisko 500 mln zł.
W konsekwencji 8 głosami „przeciw” oraz 7 „za” przerwano posiedzenie komisji i zakończono jej rozpatrywanie. Komisja zwróciła się do Ministerstwa o ponowne dostarczenie materiałów. W dniu 16 września wznowiono posiedzenie komisji.
Projekt zmian w ustawie jest kluczowy z punktu widzenia informatyzacji ochrony zdrowia, w tym wdrożenia platformy P1 umożliwiającej gromadzenie przez Ministerstwo Zdrowia danych o wszystkich zrealizowanych świadczeniach zdrowotnych. W projekcie doprecyzowuje m.in. kwestię związaną z obowiązkiem dokumentowania zdarzeń medycznych w ramach elektronicznej dokumentacji medycznej. Obowiązek zostaje ograniczony do dokumentacji indywidualnej i tylko do tej, której formaty i standardy zostaną wskazane w rozporządzeniu wykonawczym. W pierwotnej wersji projektu zmian w ustawie założono, że obowiązek ten zostanie rozłożony w czasie. Jeszcze niedawno zakładano, że elektroniczna recepta pojawi się 1 sierpnia 2016 r, elektroniczne zlecenie i skierowanie 1 marca 2017 a indywidualna dokumentacja medyczna - 1 września 2017 r. W obecnym projekcie zmian wprowadzono jeden termin dla wszystkich rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej – 1 stycznia 2018 r. Dokumentacja zbiorcza nie będzie objęta obowiązkiem, gdyż zdaniem Ministerstwa ma ona charakter wtórny i pomocniczy w stosunku do dokumentacji indywidualnej. W projekcie zmian do ustawy Ministerstwo określiło również przesłanki, które umożliwią honorowanie recept, skierowań oraz zleceń w postaci papierowej, już po wejściu przepisów o obowiązkowym ich tworzeniu w postaci elektronicznej. W przypadku np. nieprzewidzianej awarii systemu informatycznego muszą istnieć rozwiązania prawne, które umożliwią utrzymanie procesów ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych. Elektroniczna recepta nie będzie obowiązkowa w przypadku recept pro-famile oraz pro-autore oraz w przypadku, gdy osoba ją wystawiająca wykonuje zawód medyczny w sposób okazjonalny. W ustawie, zgodnie z zaleceniami GIODO szczegółowo określono, jakie dane o zdarzeniach medycznych będą gromadzone w Systemie Informacji Medycznej, czyli centralnej bazie danych Ministerstwa Zdrowia oraz terminy ich przesyłania przez podmioty lecznicze.
Analizując harmonogram prac Sejmu i Senatu, ustawa musi zostać uchwalona najpóźniej do końca września, tak, aby Senat mógł zająć się ustawą na ostatnim swoim posiedzeniu tj. 1 października. Ostatnie posiedzenie Sejmu ma natomiast odbyć się 8 i 9 października. To posiedzenie będzie kluczowe, gdyż na nim odbędzie się głosowanie nad ewentualnymi poprawkami Senatu.
