Poważne wątpliwości NRL budzi likwidacja możliwości ambulatoryjnej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej oraz terapii rodzin i grupowej poza ośrodkami I poziomu. Planowana kilka lat temu reforma opieki psychiatrycznej dzieci i młodzieży zakładała, że cześć pacjentów będzie wymagała bardziej intensywnej i specjalistycznej opieki ambulatoryjnej niż ta, która jest dostępna na I poziomie referencyjnym. Planowane były i przygotowywane odpowiednie programy specjalistycznej przeznaczone m.in. dla takich grup pacjentów jak osoby z nasilonymi, lecz niewymagającymi hospitalizacji, zaburzeniami odżywania, po ciężkich próbach samobójczych, z krystalizującą się nieprawidłową osobowością, pacjenci, którym nie udało się pomóc na I poziomie czy pacjenci wieloproblemowi.
Pomoc takim pacjentom wymaga pracy w zespole osób z odpowiednim doświadczeniem i dodatkowymi kompetencjami np. dietetyk w przypadku pacjentów z anoreksją psychiczną. Niezwykle ważna dla takich pacjentów jest możliwość kontynuacji terapii po wypisie ze szpitala. W projektowanym modelu opieki psychiatrycznej pacjenci kończący leczenie na II i III poziomie referencyjnym są niejako wtłaczani do prywatnych gabinetów a znaczna ich część nie będzie mogła sobie pozwolić na odpłatną kontynuację leczenia. Projekt rozporządzenia uniemożliwia właściwą opiekę nad dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami psychicznymi w postaci ambulatoryjnej stanowiącej alternatywę dla hospitalizacji.
Prezydium zwraca uwagę na konieczność modyfikacji projektu rozporządzenia w zakresie:
- utrzymania na II i III poziomie referencyjnym możliwości prowadzenia opieki psychologicznej, psychoterapii indywidualnej, terapii grupowej i terapii rodzin dla pacjentów, u których nie udało się uzyskać remisji w I poziomie referencyjnym a którzy nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego;
- wydłużenie możliwości opieki w oddziałach dziennych do 120 dni lub dłużej w przypadku braku poprawy stanu klinicznego;
- wprowadzenia możliwości prowadzenia celowanych, zgodnych z EBM programów specjalistycznych opieki nad pacjentami z zaburzeniami odżywiania, uporczywymi tendencjami samobójczymi, niekorzystnym rozwojem osobowości czy wieloproblemowych na poziomie III.
Źródło: NIL
