Dwa poselskie projekty, nad którymi Sejm rozpoczął właśnie prace, zastępują rządową ustawę o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, która w kwietniu finalnie została odrzucona przez Sejm. Minister zdrowia zdecydował się na poselską ścieżkę, by przyspieszyć procedowanie i ominąć konsultacje – i wszystko wskazuje, że „sejmowa machina” ruszyła. Czy znów się nie zatnie?
- Głównym bohaterem tej ustawy jest pacjent jako najważniejsze ogniwo w systemie ochrony zdrowia – mówił przedstawiciel wnioskodawców Czesław Hoc. – Pozwoli mierzyć efekty leczenia, a nade wszystko nadzorować jakość i eliminować zdarzenia niepożądane, by ich unikać w przyszłości – dodał. - Cieszę się, że projekt ponownie jest na komisji zdrowia, w Sejmie – wtórował wiceminister zdrowia Waldemar Kraska, przedstawiając stanowisko rządu wobec projektu. - Nie ma chyba na sali osoby, która nie chciałaby, aby jakość była nadrzędnym celem świadczenia usług. Ten projekt nie posiada kontrowersyjnych zapisów, które wzbudzały duże emocje. Mam nadzieję, że zostanie szybko przeprocedowany przez komisję i wprowadzony w życie, bo jest oczekiwany przez organizacje pacjenckie i ma pełną akceptację ze strony rządu – dodał.
– Padły górnolotne słowa, które mają załatwiać wszystko. My uważamy, że ustawa o jakości w takim kształcie jest nie do przyjęcia – oceniła Elżbieta Gelert, uzależniając zmianę stanowiska klubu od przyjęcia poprawek (wszystkie zostały odrzucone). - Kiedy ta ustawa była pierwotnie procedowana i były tam elementy związane z odpowiedzialnością karną i inne rozwiązania – lepsze niż to, co jest w obecnym porządku prawnym – to słyszeliśmy, że bez nich ta ustawa byłaby idealna, wspaniała, pożądana i oczekiwana. Tych elementów nie ma, a nadal jest zła – komentował przewodniczący komisji Tomasz Latos. Dlaczego jest zła, wyjaśniał niezrzeszony Wojciech Maksymowicz, podkreślając, że w zadziwiający sposób, mimo ponad trzydziestu lat transformacji ustroju i ćwierćwieczu zmian w ochronie zdrowia rozwiązania, proponowane w projekcie zakorzenione są w ustroju dawno minionym, w PRL.
Po wtorkowych pracach można się spodziewać, że przynajmniej przez Sejm bez problemu powinna przejść ustawa wprowadzająca Fundusz Kompensacyjny Zdarzeń Medycznych – nawet jeśli poprawki opozycji sygnalizowane już podczas pierwszego czytania zostaną odrzucone, posłowie prawdopodobnie nie będą głosować przeciw jej uchwaleniu, przynajmniej w części. Nie wiadomo natomiast, jak potoczą się losy ustawy o jakości, która – m.in. – wprowadza autoryzację podmiotów leczniczych i premiowanie tych, które spełniają kryteria jakościowe. Dyskusja na posiedzeniu Komisji Zdrowia była bardzo ostra, padały fundamentalne zarzuty wobec ustawy, pytania o los szpitali, które borykając się w tej chwili z ogromnym zadłużeniem, wynoszącym już ponad 19 mld zł nie poradzą sobie z nowymi obowiązkami. Zgłoszone przez opozycję wnioski o odrzucenie projektu w pierwszym czytaniu przepadły, podobny los podzieliły zgłoszone przez nią poprawki – można się spodziewać (nie przesądzając wyniku), że w sprawie tej ustawy nie będzie zgody opozycji na uchwalenie. Pytanie, czy Prawo i Sprawiedliwość zmobilizuje wystarczającą do uchwalenia większość pozostaje otwarte. Z harmonogramu prac Sejmu wynika plan uchwalenia obu ustaw w tym tygodniu.
Otwarte też pozostaje stanowisko Senatu, bo poza usunięciem przepisów dotyczących odpowiedzialności karnej personelu medycznego za zdarzenia niepożądane projekty w żaden sposób nie zostały „naprawione”, biorąc pod uwagę zarzuty o niekonstytucyjność, jakie postawiono rządowej ustawie wiosną. Nawet wycofanie się z planów likwidacji CMJ – bo ta jednostka ma pozostać jedynie formalnie, zdecydowaną większość jej zadań i tak przejmie NFZ.
