1 kwietnia 2016 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie stanowiska Naczelnej Rady Lekarskiej dotyczącego homeopatii.
Spór prawny o stanowisko, jakie samorząd lekarski zajął w 2008 r. w stosunku do homeopatii został tym samym prawomocnie zakończony. Stanowisko jest merytorycznie zasadne i zgodne z obowiązującym prawem. Samorząd lekarski obronił swe uprawnienie do zabierania głosu w sprawach dotyczących wykonywania zawodu przez jego członków.
Naczelna Rada Lekarska stanowiskiem nr 7/08/V z dnia 4 kwietnia 2008 w sprawie stosowania homeopatii i pokrewnych metod przez lekarzy i lekarzy dentystów oraz organizowania szkoleń w tych dziedzinach przypominała lekarzom i lekarzom dentystom o ciążącym na nich obowiązku kierowania się w postępowaniu zawodowym wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej. W związku z brakiem wiarygodnych dowodów potwierdzających terapeutyczną skuteczność homeopatii i metod pokrewnych Naczelna Rada Lekarska wyraziła ocenę, że stosowanie tych metod nie mieści się w kanonie działań znajdujących oparcie w aktualnej wiedzy medycznej.
Prezesa UOKiK uznane stanowisko za „…porozumienie ograniczające konkurencję na krajowych rynkach sprzedaż produktów leczniczych homeopatycznych wydawanych z przepisu lekarza…” i nałożył na Naczelną Izbę Lekarską karę pieniężną w wysokości blisko 50 tysięcy złotych. Naczelna Izba Lekarska zaskarżyła ww. decyzję do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwestionując zasadność jej wydania, w szczególności nieuwzględnienie okoliczności, że w interesie publicznym jest zapewnienie leczenia według zasad aktualnej wiedzy medycznej oraz to, że decyzji Prezesa UOKiK w istocie pozbawiała samorząd lekarski możliwości wypowiadania się w kwestiach prawidłowego wykonywania zawodów lekarza i lekarza dentysty.
Wyrokiem z 30 grudnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie uchylił decyzję Prezesa UOKiK uznającą stanowisko za praktykę ograniczającą konkurencję. Sąd Okręgowy w wyroku z 30 grudnia 2014 r. w zdecydowanej większości podzielił argumenty Naczelnej Izby Lekarskiej wskazując, że samorząd lekarski działał w interesie publicznym, który definiowany jest prawem pacjenta do bycia leczonym zgodnie z aktualną wiedzą medyczną oraz obowiązkiem lekarza do udzielania świadczeń tym wymogom odpowiadających. Sąd Okręgowy w Warszawie stwierdził także, że brak jest dowodów potwierdzających skuteczność homeopatii. Sąd podkreślił, że niekorzystnym z punktu widzenia interesu publicznego byłoby, gdyby samorząd lekarski posiadając pewną wiedzę związaną ogólnie z leczeniem nie dzielił się nią z osobami wykonującymi zawody lekarza i lekarza dentysty. Za niekorzystne Sąd Okręgowy uznał także sytuację ograniczania możliwości wyrażania przez samorząd lekarski poglądu związanego z leczeniem.
Sąd apelacyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2016 r. apelacji Prezesa UOKiK od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie oddalił apelację zasądzając od Prezesa UOKiK na rzecz Naczelnej Izby Lekarskiej zwrot kosztów postępowania.
Sąd wskazał, że stanowisko Naczelnej Rady Lekarskiej nie może być uznane za porozumienie, którego celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku. Powyższe ustalenie skłoniło Sąd apelacyjny do uznania za zbędne odnoszenie się do pozostałych zarzutów podniesiony w apelacji przez Prezesa UOKiK.
Źródło: NIL
