– Życie każdej osoby, od poczęcia do naturalnej śmierci, jest wartością nienaruszalną, w szczególności uznając swobodę wyznania i poglądów każdego pacjenta. Ograniczenie się do łagodzenia objawów, do opieki paliatywnej w ostatnim etapie życia człowieka nie jest wykroczeniem przeciw tej wartości. Działanie personelu medycznego oparte na wiedzy i doświadczeniu medycznym zawsze powinno iść w parze z oddaniem i życzliwością wobec pacjenta w obliczu jego nieuchronnej śmierci – mówi Bartłomiej Chmielowiec.
Opracowanie analizuje prawa pacjenta w terapiach medycznych stosowanych w okresie kończącego się życia.
W części pierwszej opracowania została poruszona problematyka antropologiczno-etyczna, dotycząca życia i śmierci człowieka. W części drugiej dokumentu zostały przedstawione obowiązujące przepisy dotyczące praw pacjenta i powinności personelu medycznego, natomiast w części trzeciej propozycje wprowadzenia zmian legislacyjnych, które posłużą dobru pacjenta i bezpieczeństwu personelu medycznego.
Obecne ustawodawstwo nie obejmuje istotnych kwestii dotyczących zasad postępowania wobec pacjenta u kresu życia np. w zakresie postępowania z pacjentem niezdolnym do podjęcia decyzji. Czwartą część standardów stanowią właściwe wytyczne postępowania wobec pacjenta umierającego i jego rodziny. Są to proponowane dobre praktyki uwzględniające godność pacjenta i prawo do umierania bez bólu, w spokoju, podkreślające jego niepowtarzalność, autonomię i w związku z tym jego prawo do decydowania o tym, jak chce przeżyć życie, które jeszcze mu pozostało. Propozycje te obejmują również prawo do leczenia zgodnie z aktualną wiedzą medyczną przez kompetentny, wyszkolony personel.
oprac. na podst.: Biuro RPP
