Podczas dyskusji w trakcie debaty* złożyłem szereg deklaracji wychodzących naprzeciw postulatom pacjentów z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego, ich rodzin i opiekunów, a także – po raz kolejny – wysłuchałem opinii konsultanta dolnośląskiego w dziedzinie neurologii p. prof. dr hab. n. med. Marii Ejmy z Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu i reprezentującej ten sam ośrodek naukowy p. prof. dr hab. n. med. Anny Pokryszko-Dragan.
Warto przeczytać
W moim przekonaniu, bez zbędnej zwłoki należy przystąpić do zharmonizowanych działań na rzecz sprawiedliwego dostępu mieszkańców Dolnego Śląska do świadczeń zdrowotnych. Finansowanie świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych w województwie dolnośląskim odbiega od średniej krajowej na niekorzyść niemal trzech milionów świadczeniobiorców. Przynosi to nieodwracalne skutki, od osobistych tragedii osób wymagających pomocy i ich bliskich po katastrofalną sytuację demograficzną regionu.
Zarówno głos osób ze stwardnieniem rozsianym dotkniętych szczególnym cierpieniem oczekiwania na skuteczną interwencję leczniczą powstrzymującą gwałtowny postęp choroby z perspektywą ciężkiej niepełnosprawności , jak i wypowiedzi lekarzy odpowiedzialnych za aktualny stan wiedzy medycznej na Dolnym Śląsku, są niepodważalnymi argumentami na rzecz równego traktowania wszystkich polskich pacjentów i natychmiastowego odejścia od błędów, które rok w rok są powtarzane od dwóch dekad, czyli od zaistnienia kas chorych w 1997 r. przekształconych w 2003 r. w Narodowy Fundusz Zdrowia.
Z poważaniem
Zbigniew Hałat, Zastępca Dyrektora ds. Medycznych
Narodowy Fundusz Zdrowia Dolnośląski Oddział Wojewódzki we Wrocławiu
* Debata: „Kompleksowa opieka medyczna nad pacjentami chorymi na stwardnienie rozsiane - plan dla województwa dolnośląskiego” - 20 czerwca 2017
