Podmioty, które nie mają uruchomionego standardu rachunku kosztów, lub mają tylko jego część, a muszą uaktualnić cenniki usług, często wykorzystują tak zwaną metodę „średniej z miasta”, czyli analizują cenniki innych podmiotów i na tej podstawie ustalają swoje ceny. Oczywiście, dobrze jest naśladować lepszych, ale co w przypadku, kiedy inny podmiot, którego cennik „podpatrzymy”, nie dochował wszelkiej staranności przy jego wyliczeniu, lub korzysta z diametralnie innej technologii przy świadczeniu danej usługi?
1 stycznia 2021 roku to pierwszy dzień obowiązywania rozporządzenia MZ, które obliguje podmioty medyczne, realizujące świadczenia finansowane przez NFZ, do wdrożenia standardu rachunku kosztów (SRK).
Rozmawiając z podmiotami często słyszę, że mają uruchomiony SRK. Niestety, po dopytaniu o wycenę procedur i sposób podziału kosztów komórek proceduralnych okazuje się, że zostało to przez podmioty pominięte lub zastosowano niepoprawny (niezgodny z Rozporządzeniem MZ) klucz, taki jak na przykład „liczba wykonanych procedur”.
Jednym z kluczowych elementów wdrożenia standardu rachunku kosztów jest wycena procedur medycznych (diagnostycznych i zabiegowych). Pominięcie tego kroku powoduje, że podmiot nie ma prawidłowo wdrożonego rachunku kosztów.
Na standard rachunku kosztów składają się następujące kroki, których kolejność musi być zachowana:
- zmiana kont układu 4 oraz planu OPK – z tą zmianą większość podmiotów sobie poradziła;
- wykonanie czterech etapów ewidencji (księgowania i podziału) kosztów – tu zazwyczaj podmioty zatrzymują się na etapie drugim lub nawet jeśli wykonują kolejne etapy, to sposób podziału kosztów nie odpowiada wymogom rozporządzenia:
- Pierwszy etap to zaksięgowanie kosztów bezpośrednich w systemie finansowo- księgowym zgodnie z nowym planem kont 4 i OPK.
- Drugi etap to podział kosztów komórek pomocniczych, jak na przykład podział kosztów rejestracji na poradnie, a apteki na oddziały i pracownie. Rezultatem tego etapu jest na przykład informacja, ile kosztowało zarejestrowanie pacjentów do poszczególnych poradni w danym miesiącu.
- Trzeci etap to podział kosztów komórek proceduralnych – takich jak pracownia USG, RTG, blok operacyjny. Rezultatem tego etapu jest informacja, ile i jakich procedur (np. RTG) zostało wykonanych na rzecz konkretnej poradni / oddziału oraz jaki był ich koszt.
- Ostatni, czwarty etap, to podział kosztów zarządu. Etap ten może być wykonany dopiero po prawidłowym zakończeniu poprzednich.
Korzyści prawidłowej wyceny procedur
Prawidłowo wycenione procedury mogą przynieść wymierne korzyści dla zarządzających podmiotem. Wycena procedur jest elementem niezbędnym do:
- kalkulacji kosztów leczenia, a następnie rentowności pacjenta i JGP,
- tworzenia cenników usług zewnętrznych,
- indywidualnego rozliczania pacjentów,
- zarządzania rentownością działalności finansowanej w ramach NFZ i komercji,
- raportowania do AOTMiT w ramach prowadzonych postępowań,
- określaniu stopnia wykorzystania pracowni diagnostycznych i zabiegowych.
Wyceń procedury medyczne z CO+
Skorzystaj z Biblioteki Opisanych Procedur (baza zawiera opisane procedury diagnostyczne i zabiegowe) i wyceń procedury zgodnie z wymogami rozporządzenia MZ.
- Przypisz zasoby materiałowe i osobowe do procedur
- Skorzystaj z zestawu przydatnych funkcji jak kopiowanie opisu pomiędzy procedurami oraz Biblioteki Opisanych Procedur
- CO+ samodzielnie obliczy koszt wytworzenia procedur medycznych, w oparciu o jednostkę kalkulacyjną lub proporcjonalnie do czasu trwania procedur (każdy OPK może mieć wybraną inną metodę).
Doświadczenie
- 16 tysięcy opisanych procedur
- 120 tysięcy przypisanych materiałów
- 8 tysięcy przypisanych pracowników
Podsumowanie
Uruchomienie standardu rachunku kosztów, bez wyceny procedur nie jest możliwe. Podmioty, które pomijają ten etap, tylko w części spełniają wymogi rozporządzenia MZ i zabierają sobie możliwość wykorzystania informacji płynącej z SRK w zarządzaniu podmiotem.
dr Anna Szymańska, Ekspert w firmie COplus (www.coplus.pl), zrealizowała wdrożenia SRK w ponad 100 podmiotach
