Rozwiązanie to pomoże rozwiać wątpliwości personelu medycznego, czy osoba, z którą małoletni stawił się w podmiocie leczniczym może wyrazić zgodę na udzielenie danego świadczenia w jego imieniu.
Biorąc pod uwagę, iż przedstawicieli ustawowych małoletnich może być dwóch i nie muszą oni nosić tego samego nazwiska co osoba pozostająca pod ich władzą, Rzecznik Praw Pacjenta uważa, że w deklaracji wyboru świadczeniodawcy powinny zostać określone dane obydwu tych osób.
Deklaracja zwykle wypełniana jest przez jednego z rodziców. Jeśli natomiast do przychodni przyjdzie drugi rodzic, który nie jest wpisany do deklaracji czy też mający inne nazwisko, powstają wątpliwości czy jest on osobą uprawnioną do działania w imieniu dziecka. Personel medyczny może określić czy osoba ta jest uprawniona do decydowania o dziecku jedynie na podstawie analizy danych z dokumentacji medycznej. W niektórych sytuacjach może to skutkować odmową udzielenia świadczenia zdrowotnego dziecku, odmową udzielenia informacji na temat stanu zdrowia dziecka czy odmową dostępu do dokumentacji medycznej dziecka.
Minister zdrowia przyjął propozycję Rzecznika Praw Pacjenta w tym zakresie. Zmiany zostaną wprowadzone do projektu rozporządzenia w sprawie wzorów deklaracji wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej.
Rzecznik Praw Pacjenta jest centralnym organem administracji rządowej, ustanowionym w celu ochrony praw pacjentów. Przysługujące pacjentom prawa oraz tryb powoływania, odwoływania i kompetencje rzecznika określone zostały w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Od tego czasu nie funkcjonuje tzw. „Karta Praw Pacjenta”.
Katalog praw pacjenta określony w ww. ustawie obejmuje prawo pacjenta do: świadczeń zdrowotnych; informacji, zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych, tajemnicy informacji z związanych z pacjentem, wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych, poszanowania intymności i godności pacjenta, dokumentacji medycznej, zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza, poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, opieki duszpasterskiej, przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie.
W dniu 27 października 2017 r. Prezes Rady Ministrów Beata Szydło, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, powołała na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta Bartłomieja Łukasza Chmielowca. Pierwszym Rzecznikiem Praw Pacjenta była Krystyna Barbara Kozłowska (od 2 października 2009 r. do 27 października 2017 r.).
Do głównych zadań Rzecznika Praw Pacjenta należy ochrona praw zarówno indywidualnego pacjenta, jak i zbiorowych praw pacjentów oraz podejmowanie działań w przypadkach ich naruszenia, występowanie do organów władzy publicznej w sprawach systemowych, rozwiązań poprawiających ochronę i egzekwowanie praw pacjentów, a także monitorowanie sytuacji przestrzegania praw pacjentów w systemie ochrony zdrowia.
Swoje zadania Rzecznik wykonuje przy pomocy Biura Rzecznika Praw Pacjenta, którego siedziba mieści się przy ul. Młynarskiej 46 w Warszawie. Pracownicy Biura na bieżąco przekazują osobom zainteresowanym informacje o prawach pacjenta, właściwych działaniach, jakie należy podjąć w określonej sytuacji oraz przysługujących środkach prawnych. Łatwo dostępną i niesformalizowaną formę kontaktu umożliwia ogólnopolska bezpłatna infolinia Rzecznika Praw Pacjenta 800-190-590, która czynna jest od poniedziałku do piątku w godz. 08:00-20:00.
Pracownikami Biura są także Rzecznicy Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, którzy swoją funkcję pełnią w niektórych szpitalach psychiatrycznych na terenie naszego kraju. Zostali oni powołani ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Do zadań Rzeczników Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego należy ochrona praw osób korzystających ze świadczeń zdrowotnych udzielanych w klinikach, szpitalach i oddziałach psychiatrycznych, sanatoriach dla osób z zaburzeniami psychicznymi a także podmiotach leczniczych sprawujących całodobową opiekę psychiatryczną lub odwykową. Ochrona ta realizowana jest zarówno poprzez pomoc pacjentom w dochodzeniu ich praw oraz wyjaśnianiu skarg i wniosków, jak również współpracę z ich rodziną, przedstawicielem ustawowym, opiekunem prawnym lub faktycznym.
