O sytuacji chorych na chłoniaka Hodgkina mówi dr Janusz Meder, prezes Polskiej Unii Onkologii.
Iwona Schymalla: Jaka jest w tej chwili sytuacja chorych na chłoniaka Hodgkina i chłoniaka mnogiego? Czy to nie jest grupa pacjentów wykluczonych?
Chłoniak Hodgkina zwany dawniej ziarnicą złośliwą, spośród kilkudziesięciu podtypów chłoniaków złośliwych nowotworów układu limfatycznego, jest bardzo nietuzinkową jednostką. Chłoniak Hodgkina w przeciągu kilkudziesięciu ostatnich lat z choroby nieuleczalnej stała się całkowicie wyleczalną. Pod warunkiem, oczywiście tak jak w innych nowotworach, wczesnego wykrycia i zastosowania obowiązującego standardu leczenia. Trzeba powiedzieć wyraźnie, że nawet w takich przypadkach kiedy jest niepowodzenie na pierwszoliniowej terapii, a tu głównym leczeniem jest wielolekowa chemioterapia wspomagana w niektórych przypadkach klinicznych radioterapią, z tym, że jest to zupełnie inna radioterapia niż kiedyś, bo jest mniej toksyczna i zdefiniowana do bardzo małych objętości tkankowych. Trzeba wziąć pod uwagę, że powikłania leczenia są dziś zupełnie inne niż były kiedyś, gdy stosowano wielkopolową radioterapię. Dziś radioterapia jest uzupełnieniem głównego leczenia, czyli chemioterapii. Trzeba zdać sobie sprawę, że nawet jeśli jest niepowodzenie leczenia, bo zaczynamy w wyższych stopniach zaawansowania leczyć te choroby, to mamy w zanadrzu metodę bardzo ważną, dostępną dla wszystkich potrzebujących czyli, wysokodawkowaną chemioterapię wspomaganą przeszczepem komórek macierzystych szpiku. I spośród tych niepowodzeń połowę chorych znowu można trwale wyleczyć, oczywiście licząc się z możliwościami powikłań. Im bardziej intensywna i toksyczna terapia, tym więcej możliwości wystąpienia powikłań. Doszliśmy też do takiego momentu, w który mamy zupełnie nowe terapie ukierunkowane na cele molekularne, które wspomagają te wymienione metody. Zresztą bardzo skutecznie, ponieważ można wyleczyć dzisiaj we wczesnych stopniach zaawansowania 90 procent chorych. W tych wyższych stopniach zaawansowania mniej więcej połowę. Teraz mamy moment, w którym zarejestrowane są w UE leki, które nie są w pełni dostępne w Polsce, mimo pozytywnej opinii Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji. Myślę, że wszystko rozbija się o pieniądze. Są to terapie, gdzie przeciętny koszt miesiąca leczenia jednego chorego kształtuje się pomiędzy 30 a 40 tys. zł. Trzeba to przemnożyć przez liczbę potrzebujących. Jest jeden lek, który na pewno przydałby się polskim pacjentom, a do którego nie ma w tej chwili dostępu. Nikogo nie stać, aby samemu sobie go opłacić. Ten lek ma szczególne znaczenie wtedy, kiedy mamy właśnie nawrót choroby nowotworowej, pierwotną oporność na leczenie. Przypomnę, że chłoniak Hodgkina dotyka bardzo młodych ludzi, 25-30-latków. Drugi szczyt zachorowań jest w granicach 50. roku życia. Ale, chodzi nam głównie o tych młodych chorych, którzy mają szansę, by mimo trudności w leczeniu piewszoliniowym, żyć przez lata w zdrowiu i właśnie w oparciu również o ten lek celowany molekularnie. Mamy nadzieję, że jednak będzie pozytywna opinia, bo monity były skierowane do Ministerstwa. Myślę, że kiedy jest bardzo drogi lek, to jest problem z dostępem. A tych leków jest coraz więcej. Ale trzeba też zdać sobie sprawę, że nawet jeżeli nie można wszystkich pacjentów całkowicie wyleczyć, to można etapami wydłużać im życie, ponieważ taki jest szybki postęp wiedzy medycznej. Wydłużenie życia o kilka czy kilkanaście lat, spowoduje, że pacjent może doczekać następnej metody leczenia. Tak jak w przypadku tych nowoczesnych terapii. Różne są pomysły, aby wspomóc budżet państwa. Nie obędzie się bez całościowej reformy ochrony zdrowia, gdzie są różne elementy, które jednoczasowo, naszym zdaniem, powinny mieć zastosowanie. To jest w gestii parlamentu i rządu, nie tylko samego ministra zdrowia, bo szczupłość środków finansowych jest wyraźna.
