Thinkstock/FPM[/caption]O opiece długoterminowej w rozmowie z Iwoną Schymallą mówi dr Małgorzata Gałązka-Sobotka, dyrektor Centrum Kształcenia Podyplomowego Uczelni Łazarskiego, uczestnik debaty dotyczącej wyników badań nt. ośrodków opieki długoterminowej w świadomości Polaków, zleconych przez Medi System.
Jakie według Pani Doktor są kluczowe kwestie do pilnego załatwienia jeśli chodzi o opiekę długoterminową w Polsce. Osób starszych mamy coraz więcej i tak naprawdę wiele luk w systemie opieki nad seniorami. Co tu należy naprawić?
Zgadzam się, że trzeba o opiece długoterminowej mówić w trybie pilnym. Boję się tego, że rozwiązania, które są w pośpiechu konstruowane mogą tak naprawdę nie pozwolić nam na stworzenie systemu kompleksowego i efektywnego. Należę do grona tych, którzy zachęcają do budowy takiego metodycznego systemu opieki zdrowotno-społecznej nad osobami starszymi. Czyli, zintegrowanie działań polityki społecznej z działaniami obszaru polityki zdrowotnej, tak aby rzeczywiście była świadomość tego, że środków do budowy takiego systemu mamy za mało. Aby można było osiągnąć jak najbardziej efektywne rezultaty i jak najbardziej sprawny system, musimy zdawać sobie sprawę z tego, że to będzie ewolucja. Nie zdarzy się z dnia na dzień to, co budowaliśmy przez lata, nic przełomowego. Konieczne jest zbudowanie mapy potrzeb w obszarze polityki senioralnej i polityki zdrowotnej, zintegrowanie działań dwóch resortów: Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z Ministerstwem Zdrowia. Chyba pierwsze, pilotażowe działanie, wychodzące poza zakres tych dwóch resortów, integrujące wspólne działania po to, aby rzeczywiście w oparciu o jasno zdefiniowane środki, które będziemy jako państwo w stanie na to przeznaczyć, będzie można zrealizować. Po pierwsze zmapowanie potrzeb, po drugie określenie nowych ról i zadań różnych instytucji systemu społecznego i zdrowotnego, a po trzecie, co dziś niezbędne, bo dwa pierwsze czynniki mam wrażenie dziś już się dzieją, by domknąć ten proces potrzeba zdefiniowania środków niezbędnych do zrealizowania tych zadań oraz wskazanie źródeł pozyskania tych środków.
Czy nie sądzi Pani, że kluczową sprawą jest finansowanie polityki senioralnej?
Nie możemy nieustannie uciekać w Polsce przed odpowiedzią na pytanie: jak sfinansujemy te działania? Jest bardzo wiele obszarów w których tworzyliśmy już plany. Mam wrażenie, że dziś polityka senioralna ma takie swoje pięć minut. Bardzo dużo mówi się o tym jakiego typu mechanizmy muszą być stworzone, gdzie uruchomione aby przyniosły spodziewane rezultaty. Tylko wciąż w tej dyskusji brakuje dla mnie jako ekonomistki odpowiedzi: jak to będziemy finansowali? Państwo musi stanąć wobec tego pytania i znaleźć odpowiedź z jakich źródeł i z w jakim strumieniu jest zdolne dzisiaj to wyzwanie rozwiązać.
Samorządy mają być dofinansowane jeśli chodzi o kwestie senioralne i opiekę długoterminową. Może to też jest jakieś wyjście?
Zapewne. Natomiast, mówiąc kolokwialnie, wchodząc w buty samorządu, powiem: a dlaczego tylko my? Myślę, że będąc świadomym skali tego problemu, jego dynamiki w czasie, bo problem będzie narastał w ciągu najbliższych lat, musimy się nastawić na zbudowanie systemu mieszanego. Nie możemy teraz ciężaru całego systemu opieki senioralnej długoterminowej zrzucić na samorząd i obywatela. My musimy zbudować system partycypacji wielu interesariuszy tak, aby ten ciężar był najmniejszy z punktu widzenia tej jednostki, czy to osoby prywatnej, czy rodziny, samorządu lokalnego, czy na końcu państwa. W moim mniemaniu, tylko w modelu mieszanego finansowania, partycypacji wszystkich stron w konstrukcji systemu opieki długoterminowej, może się to udać.
