Fot. Thinkstock[/caption]Jaki jest przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci? Czy w Polsce dostępne są skuteczne leki? Mówi o tym dr Piotr Albrecht, kierownik Oddziału Klinicznego Gastroenterologii, Żywienia Dzieci i Pediatrii Samodzielnego Publicznego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Warszawie.
Czym jest choroba Leśniowskiego- Crohna?
To choroba, w której układ opornościowy człowieka traktuje jego tkanki własne jak obce, w tym wypadku tkanki będące częścią układu pokarmowego. Czynnik wyzwalający chorobę nie jest, niestety, wciąż jasny. Jest to zespół kilku czynników nakładających się na siebie, tzn. zewnętrznych, których nie znamy, genetycznych, które w miarę znamy lub jesteśmy w trakcie ich poznawania, oraz pewnych defektów układu odpornościowego. Podstawowe objawy to zwykle: chudnięcie, bóle brzucha, biegunka, niewyjaśnione stany gorączkowe, bóle stawowe i różne niespecyficzne objawy, czasem kompletnie niezwiązane z układem pokarmowym.
A czym różni się przebieg tej choroby u dzieci i dorosłych?
W zasadzie niczym się nie różni. Można powiedzieć, że choroba ta u bardzo małych dzieci w pierwszym i drugim roku życia ma zwykle cięższy przebieg niż u dorosłych. Trudniej się ją leczy. Poza tym choroba Leśniowskiego-Crohna będzie towarzyszyć przez całe życie, ponieważ obecnie wyleczyć się jej nie da. Jeśli rozpocznie się więc ona we wczesnym okresie życia, bo będziemy na nią, z całymi jej dolegliwościami, chorować bardzo długo.
Rozumiem, że dlatego wczesna diagnoza choroby u dzieci jest bardzo ważna?
Wczesna diagnoza i rozpoczęcie leczenia odrywają bardzo ważną rolę, dlatego że to jest choroba prowadząca często, jeśli trwa dłużej i nie była leczona, do nieodwracalnych zmian w przewodzie pokarmowym. Wczesne leczenie zmniejsza szkody w przewodzie pokarmowym i pozwala żyć dłużej, czy też nawet długo bez powikłań, a tylko z dolegliwościami.
Czy dzisiaj jest możliwe jej skuteczne leczenie u dzieci?
Jest możliwe skuteczne leczenie tej choroby u dzieci. Program leczenia musi być oczywiście bardzo zindywidualizowany. Niemniej mamy w tej chwili środki pozwalające pacjentom żyć w miarę normalnie – tak, by dzieci mogły chodzić do przedszkola czy szkoły i uprawiać sport, z wyjątkiem okresów zaostrzenia tej choroby. Tyle że dostęp do niektórych sposobów leczenia w Polsce jest bardzo słaby.
Rozumiem, że chodzi o brak refundacji?
O refundację w ogóle, która jest czasem tak zwaną refundacją, bo niektóre leki w ogóle nie są nią objęte, choć były o nie boje z Ministerstwem Zdrowia, a niektóre dostępne są tylko teoretycznie. Natomiast kryteria kwalifikacji do tego leczenia są tak wyśrubowane, że mało który pacjent jest w stanie zakwalifikować się do niego.
Czy jest szansa, aby wszystkie skuteczne w tej chorobie leki były w najbliższym czasie refundowane?
Chciałbym być optymistą. Chciałbym, żeby tak było. Ale moje wieloletnie (pracuję już czterdzieści lat) doświadczenia wskazują, że szybko nie będzie to możliwe, dlatego że procedury stosowane w kwalifikacji przedłużają czas oraz odgrywają w nich rolę również czynniki polityczne, a z nimi ludzi leczyć się nie da.
