Polka, Anna Kleszcz, wystąpiła w Komisji PETI Parlamentu Europejskiego z petycją w sprawie bólu. Decyzją przewodniczącej Erminii Mazzoni petycja pozostaje otwarta. Co powiedziała Anna Kleszcz w swoim wystąpieniu?
Bardzo serdecznie chciałabym podziękować przede wszystkim Państwu za jej poparcie, jak również za duże wsparcie z ramienia ww. europosłów z Brukseli.
Oto pełna treść wystąpienia.
Szanowni Państwo,
Chciałabym Państwa poinformować, iż w dniu 8 lutego 2014 r. uzyskałam oficjalne poparcie dla mojej petycji Pain Alliance Europe z siedzibą w Brukseli zrzeszającej wybrane organizacje pacjenckie z 15 państw Unii Europejskiej.
Pain Alliance Europe potwierdziła, iż Departament Spraw Europejskich opublikował dokument, w którym stwierdza się, że w czasie włoskiej prezydentury będą omawiane doświadczenia z tego kraju dotyczące leczenia bólu i opieki paliatywnej, za co kłaniam się nisko włoskiemu rządowi.
Dziękuję Państwu za możliwość wystąpienia w Europarlamencie w imieniu nie tylko polskich pacjentów, ale wszystkich cierpiących z bólu zamkniętych w murach szpitali i domach. Nie reprezentuję żadnej organizacji, nie jestem lekarzem ani pracownikiem jakiejkolwiek instytucji rządowej, tylko pacjentką, osobą niepełnosprawną, obywatelką UE, która postanowiła upomnieć się o prawa pacjentów doświadczających bólu każdego dnia, nie tylko w moim kraju, Polsce, ale także w całej UE.
Moje osobiste traumatyczne doświadczenia z bólem, chorobą i służbą zdrowia uświadomiło mi, jak dramatyczna często jest sytuacja pacjentów w wielu krajach UE, prowadząca nawet do tego, że w szpitalach popełniane są samobójstwa z bólu.
Statystyki są nieubłagane – Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że co roku 5,5 miliona ludzi chorych wciąż cierpi z powodu bólu, z którym nie są w stanie w żaden sposób sobie poradzić. Jest szokujące, że w XXI wieku tak wiele ciężko chorych osób cierpi poprzez niepodawanie lub podawanie niewłaściwych leków przeciwbólowych. ONZ stwierdziła w lutym 2013 r., że pozbawianie odpowiedniego leczenia bólu u pacjentów stanowi naruszanie podstawowych praw człowieka. Ponieważ jednym z najważniejszym celów unijnej integracji jest troska o to, by podstawowe prawa jej obywateli były przestrzegane, chciałabym zwrócić się dziś z apelem o opracowywanie na unijnym szczeblu europejskich standardów leczenia bólu dla wszystkich krajów UE. Ból nie ma koloru skóry, nie ma płci, nie ma opcji politycznych i dotyczy nas wszystkich ludzi bez względu na miejsce zamieszkania! Dotyczy nas wszystkich, Państwa, mnie, naszych bliskich, przyjaciół i rodzin. Dlatego też dzisiaj apeluję, wyraźnie i stanowczo, przeciwstawić się dyskryminacji pacjentów i nierówności w dostępie do terapii leczenia bólu, które obecnie istnieją na terenie UE.
Dla unaocznienia tych nierówności przywołam za International Narcotics Board: w 2008 r. w Niemczech zużycie kliniczne morfiny i jej zastępników wyniosło ok. 413 mg na głowę ludności - o wiele mniej niż w USA, gdzie jest to 648 mg - ale i tak blisko 10 razy więcej niż w Polsce (45 mg). Chciałabym również zaapelować o stanowczy sprzeciw przeciwko stygmatyzacji pacjentów mających dostęp do kontrolowanych leków przeciwbólowych, np. opioidów, ponieważ wciąż pokutuje przekonanie, że silne leki opioidowe to narkotyki, które doprowadzają do uzależnienia. Istnieje wiele dobrych praktyk dotyczących walki z bólem. W Wielkiej Brytanii pacjenci w trakcie terapii przeciwbólowej opioidami mogą np. prowadzić samochody, w szkockim parlamencie powstał zespół do spraw zwalczania bólu; we Włoszech w wybranych szpitalach są specjalne oddziały zajmujące się bólem, a w Holandii i w Szwecji powstały oddzielne specjalizacje dla lekarzy chcących zajmować się leczeniem bólu.
Szanowni Państwo, Unia Europejska ma z pewnością wiele narzędzi, którymi mogłaby wspomóc działania na rzecz zdrowia publicznego poszczególnych państw członkowskich. Poza unijnymi przepisami są to również projekty badawcze, realizowane ze środków unijnych, jak na przykład ATOME 2010-2014– projekt zrzeszający instytucje akademickie i podmioty zdrowia publicznego z 12 europejskich państw. Celem tego projektu jest stworzenie indywidualnych zaleceń dla każdego kraju, które poprawiłyby dostępność i możliwości finansowe zakupu kontrolowanych środków leczniczych.
Niestety według mojej wiedzy milionowe nakłady przeznaczane na tego typu projekty mogą zostać zmarnowane, ponieważ przywoływane w opracowaniu projektu ATOME dane pochodzą najczęściej z 2002 roku, a więc już sprzed 12 lat, a Polska nawet nie przystąpiła do ww. programu.
Szanowni Państwo, zdaję sobie sprawę, że Unia Europejska ma w zakresie zdrowia kompetencje wspomagające, a jej działania nie mogą zastępować działań podejmowanych przez państwa członkowskie. Jednak opracowanie takich wspólnych europejskich wytycznych w sposób znaczący przyczyniłoby się do usunięcia nierówności w dostępie do opieki zdrowotnej, a także do zapewnienia wyższego poziomu ochrony zdrowia publicznego, który jest nadrzędnym celem działań unijnych instytucji.
Dodam jeszcze, że choć nie jest możliwe oszacowanie wartości cierpienia pacjentów, nieleczony ból to milionowe straty w budżetach państw i dla społeczeństwa, w postaci wypłacanych rent, niezdolności do pracy pacjentów, a także porzuconych miejsc pracy przez opiekunów chorych. Jest to niezwykle ważny aspekt, szczególnie teraz, kiedy cała Europa zmaga się z konsekwencjami kryzysu gospodarczego.
Dlatego zwracam się do Parlamentu Europejskiego z prośbą o wsparcie i rozpoczęcie starań o opracowanie przez Komisję Europejską standardów europejskich walki z bólem dla wszystkich pacjentów bez względu na miejsce ich zamieszkania, ale też dla samych Państwa i dla Waszych rodzin… Dziękuję za wysłuchanie, nie tylko w swoim imieniu, ale też w imieniu wszystkich cierpiących. Chętnie odpowiem na Państwa pytania, jeżeli otrzymam taką możliwość.
Szanowni Państwo poniżej tekst mojego wystąpienia w Komisji PETI Parlamentu Europejskiego. Postaram się w najbliższych dniach zamieścić link z polską wersją. Załączam pisemne wystąpienie europosłanki M. Handzlik do Parlamentu Europejskiego. Petycja została poparta przez polskich eurodeputowanych - panią Lidię Geringer de Oedenberg i pana Jarosława Wałęsę. Decyzją Przewodniczącej Erminii Mazzoni petycja pozostaje otwarta - co będzie oznaczało to dla nas w praktyce, musimy poczekać.
Bardzo serdecznie chciałabym podziękować przede wszystkim Państwu za jej poparcie, jak również za duże wsparcie z ramienia ww. europosłów z Brukseli.
