Autorami listu otwartego są środowiska pracodawców, lekarzy oraz osób leczonych przewlekle.
Celem dokumentu jest zwrócenie uwagi na fakt, że na problem wykluczenia osób przewlekle chorych z rynku pracy warto też spojrzeć z szerszej perspektywy bilansu korzyści i strat dla całego społeczeństwa oraz długofalowej strategii. W sformułowanych w liście postulatach, autorzy wskazują obszary, w których konieczne jest podjęcie konkretnych inicjatyw.
Zdaniem autorów samo środowisko pracodawców dysponuje narzędziami, aby stworzyć chorującym pracownikom warunki umożliwiające kontynuowanie pracy. Chodzi tu zarówno o rozwiązania organizacyjne, jak np. elastyczne godziny pracy, jak i szerzej rozumianą promocję zdrowia i profilaktyki zdrowotnej w miejscu pracy. Druga kwestia dotyczy zdrowia, jako kapitału społecznego. W związku z tym wydatków na ochronę zdrowia i leczenie nie można traktować w kategorii kosztów, ale inwestycji, które docelowo mogą zmniejszyć obciążenie budżetu. Dosłownym tego przykładem są osoby chore przewlekle, które pracując zawodowo, płacą podatki i wytwarzają dochód, finansując w pewnej mierze swoje leczenie. Kolejny postulat wynika z analiz kosztów całkowitych chorób przewlekłych, np. onkologicznych czy reumatologicznych. Koszt całościowy to zarówno koszty bezpośrednie samego leczenia, jak i pośrednie, związane m.in. z rentami i świadczeniami socjalnymi. Koszty pośrednie chorób przewlekłych są kilkakrotnie wyższe od bezpośrednich, dlatego w interesie społecznym jest, aby leczyć skutecznie i nowocześnie, pozwalając chorym szybko wrócić na rynek pracy. Ostatni punkt dotyczy samej organizacji leczenia. Chodzi o to, aby pacjenci mogli korzystać z nowoczesnych, skracających czas podania terapii, np. terapii podskórnych, które będąc tak samo skuteczne i bezpieczne, a przy tym nie droższe niż obecnie stosowane, nie wymagają hospitalizacji i pozwalają do minimum skrócić wizytę w placówce medycznej.
Choroby przewlekłe, do których należą m.in. niektóre choroby onkologiczne, jak i reumatologiczne dotykają bardzo często osób młodych. Dla większości z nich wykluczenie zawodowe, będące dzisiaj często konsekwencją choroby i konieczności długoterminowego leczenia, oznacza załamanie planów życiowych. Jest też źródłem utraty stabilności ekonomicznej chorego, a czasami całej jego rodziny. Powszechnie podkreślany jest wpływ samopoczucia chorego, a także samopoczucia jego najbliższych, na proces leczenia. Jednym z elementów, które wyzwalają u chorych pozytywną energię jest poczucie niezależności oraz przynajmniej minimalnego wpływu na własne życie.
Pełen tekst listu otwartego, z możliwością oddania swego głosu poparciu online oraz więcej informacji o kampanii „Choroba? Pracuję z nią!” i podejmowanych w jej toku inicjatywach można znaleźć na stronie www.pracujeznia.pl
