Wybór daty nie jest przypadkowy. Nawiązuje do obecności dodatkowego, trzeciego chromosomu w 21. parze chromosomów u osób z zespołem Downa. Istotą tego święta jest niwelowanie barier, przezwyciężanie stereotypów, okazanie solidarności, akceptacji i zrozumienia osobom dotkniętym tą nieprawidłowością genetyczną. Na całym świecie symbolem obchodów są kolorowe skarpetki nie do pary. To metafora niedopasowania genotypowego i społecznego jakie powoduje trisomia 21. To także rozpoznawalny znak wsparcia i aprobaty dla chorych, dla ich rodzin oraz opiekunów. Celem organizowanych tego dnia na całym świecie akcji jest pokazanie społeczeństwom, że drobne gesty, empatia, okazywanie pozytywnych uczuć mogą wiele zmienić w życiu społecznym chorych. To święto ma być radosne, kolorowe i nieść przesłanie, że życie z Downem może być barwne i satysfakcjonujące.
Obecnie bardzo wiele wiadomo na temat zespołu Downa, ale przyczyny i konkretne czynniki fizyczne, wpływające na zwiększenie ryzyka pojawienia się tej choroby, nadal są niepoznane. Trisomia to zespół wad, wynikający z liczbowej aberracji chromosomowej, która powoduje konsekwencje zdrowotne o różnym nasileniu. Nadmiar materiału genetycznego powstaje na etapie intensywnych podziałów komórkowych tuż po zapłodnieniu Do najczęstszych i najbardziej znanych trisomii należy zespół Downa, czyli trisomia 21. Do jej cech charakterystycznych zalicza się niepełnosprawność intelektualną w różnym stopniu nasilenia, zmiany w wyglądzie, jak również zmiany w budowie i funkcjonowaniu całego organizmu. Zespół Downa jest jedną z chorób genetycznych najlepiej poznanych, stosunkowo często występujących. Diagnozowanie waha się w przedziale od 1:800 do 1:1000 żywo narodzonych dzieci.
Zespół Downa jest nieuleczalny ale dziś, dzięki postępowi w medycynie średnia długość życia chorych wzrosła do około 50–60 lat. Dużo zależy od właściwej opieki lekarskiej i rehabilitacji. Dzięki większej świadomości społecznej i wiedzy medycznej na temat zespołu Downa dotknięte nim osoby mogą prowadzić aktywne życie. Szkoły, placówki integracyjne oraz nowoczesne adaptacyjne programy dydaktyczne pomagają dzieciom rozwijać się razem z rówieśnikami, co ma ogromne znaczenie dla ich umiejętności i zdolności do samodzielnej egzystencji. Z kolei zdrowe dzieci i dorośli mają szansę oswoić się z innością, uczyć tolerancji, a tym samym poprawiać komfort życia ludzi z niepełnosprawnościami.
