Czy osoby za zaburzeniami psychicznymi są dobrymi pracownikami? Iwona Schymalla pyta o to Agnieszkę Godlewską z firmy MAVAM 5.
Firma, którą Pani reprezentuje zatrudnia osoby z zaburzeniami oraz chorobami psychicznymi. Jakie są Pani doświadczenia?
Mam bardzo pozytywne doświadczenia ze współpracy z takimi pracownikami. To osoby bardzo otwarte i kontaktowe, które chcą czuć się potrzebnymi. Kiedy zaczynaliśmy zatrudniać te osoby, zastanawialiśmy się jak to będzie. Było dużo pytań bez odpowiedzi. Wchodzić w temat zaczęliśmy przez poznawanie tych osób, oraz dzięki pomocy z Fundacji, od której dowiedzieliśmy się np. jak możemy pomóc tym osobom, by łatwiej się komunikować i by to wszystko miało sens. Wchodziliśmy w temat etapami, od pierwszych osób, które zatrudniliśmy. Na początek pytaliśmy je gdzie siebie widzą w naszej firmie i na jakim stanowisku chciałyby pracować. Najczęściej było tak, że ponieważ miały dużą przerwę w pracy widziały się na najprostszych stanowiskach. Wydawało im się, że na stanowiskach bardziej wymagających nie dadzą rady. Ale kiedy rozpoczęły pracę okazało się, że bardzo dobrze im idzie, że fajnie prą do przodu, uczą się szybko i doskonale odnajdują się w środowisku oraz mają możliwość awansu, co było dla nich dużą nobilitacją i motorem napędowym. Okazało się też, mimo opinii jakoby osoby niepełnosprawne chodziły często na zwolnienia, że my takiego problemu nie mamy.
Pani firma należy do wąskiego grona przedsiębiorstw, które podejmują się zatrudniać osoby niepełnosprawne. Sama też powiedziała Pani, że z początku zadawaliście sobie pytanie, jak to będzie i dopiero w trakcie współpracy z niepełnosprawnymi. Co musiało by być, jakie udogodnienia dla pracodawcy, by ten system zaczął lepiej działać?
Myślę, że tu nie chodzi o udogodnienia dla pracodawców, tylko o to by pracodawca nie patrzył na pracownika przez pryzmat papierka, jakim jest orzeczenie o niepełnosprawności, zwłaszcza umysłowej czy psychicznej, tylko po prostu podszedł do niego jak do kandydata do pracy, a trakcie współpracy patrzył jak się rozwija. Nie trzeba wielkiej zmiany, jedynie zmiany w naszym systemie myślenia i podejścia do takich pracowników. Oni naprawdę bardzo fajnie odnajdują się w środowisku i nie chcą być traktowani z perspektywy swojego orzeczenia o niepełnosprawności. To kwestia tego, by pracodawca chciał wejść w ten temat i sam przekonał się, że to nic strasznego, wręcz przeciwnie, że dzięki temu uzyska stuprocentowego pracownika.
