W ramach projektu w 2017 roku zamówionych zostało 16 dentobusów, po jednym na każde województwo. Koszt zakupu wyniósł 24 mln zł, a celem przedsięwzięcia było leczenie próchnicy u dzieci z małych miejscowości i wsi, które miały utrudniony dostęp do opieki dentystycznej w większych ośrodkach miejskich.
Jak przypomina autorka interpelacji, realizacja programu odbywała się od początku w cieniu problemów. Już w 2018 roku media donosiły, że z 16 kupionych pojazdów, w Polskę wyruszyły zaledwie trzy i przebadały 300 dzieci. W tym samym roku w raporcie Najwyższej Izby Kontroli o opiece zdrowotnej nad dziećmi i uczniami znalazła się opinia, że zakup dentobusów był działaniem doraźnym i nie poprawił stanu uzębienia u dzieci i młodzieży.
„Do dnia 21 marca 2018 r. nie zostały przekazane do używania i pozostawały w depozycie u sprzedającego. NFZ nie podpisał żadnej umowy na udzielanie świadczeń stomatologicznych w dentobusach - w 7 województwach do prowadzonych postępowań w tym zakresie nie przystąpił żaden podmiot. Według stanu na dzień 30 maja 2018 r. tylko w 6 województwach rozpoczęto udzielanie świadczeń w dentobusach”, pisali autorzy raportu.
Posłanka Hanna Gil-Piątek zwraca też uwagę na to, że z kolejnych doniesień medialnych wynika, iż mobilne gabinety stomatologiczne nie przyczyniły się do zmniejszenia próchnicy u polskich dzieci, a dentyści niechętnie w nich pracują.
W interpelacji do ministra zdrowia posłanka pyta o to, ile dentobusów obecnie realizuje pierwotne cele, czy dochodziło do wypadków związanych z dentobusem, ile dzieci korzystało z pomocy w poszczególnych latach, w jakich lokalizacjach zatrzymywały się pojazdy, jaki odsetek dzieci bez dostępu do gabinetów stomatologicznych w szkołach skorzystał z opieki dentobusa i ile wynosił całkowity koszt projektu.
Szef resortu zdrowia póki co nie odniósł się do interpelacji.
