Myślę, że ustawa o opiece zdrowotnej nad uczniami to epokowy akt prawny, który w sposób kompleksowy reguluje kwestie opieki nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania - mówi wiceminister zdrowia, Józefa Szczurek- Żelazko.
- Myślę, że to epokowa ustawa, która w sposób kompleksowy reguluje kwestie opieki nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania. Promocja oraz profilaktyka jest filarem tej ustawy.
- Obecnie sposoby postępowania czy realizowane świadczenia dla tej grupy były rozproszone w różnych aktach prawnych. Obecnie wszystkie działania zawarte są w jedne ustawie z jasnym kierunkiem działania, w trosce o zdrowie dzieci. Koordynator w postaci pielęgniarki współpracuje z nauczycielami, dyrektorami szkół, samorządem lokalnym oraz lekarzem stomatologiem i lekarzem POZ.
- Przede wszystkim kładziemy nacisk na profilaktykę i ochronę zdrowia dzieci tym bardziej, że pojawiły się takie problemy jak otyłość. Dzieci w Polsce tyją najszybciej ze wszystkich dzieci w Europie.
- Ważne są: profilaktyka i promocja zdrowia, a także wprowadzenie odpowiedniej wiedzy kształtującej i utrwalającej nawyki prozdrowotne.
- Pielęgniarka szkolna koordynuje działania profilaktyczno - koordynacyjne, a także zabiegi wynikające z bilansu czy kontroli środowiska szkolnego pod kątem zdrowotnym, np. ważna jest współpraca pielęgniarki z osobami planującym jadłospis w szkolnej stołówce.
- Dużą rolę odgrywa, także wsparcie psychologiczne dla dzieci w klasach 1-8, które często nie radzą sobie z okresem dojrzewania czy stresem.
- W ustawie wskazujemy także na konieczność zabezpieczenia opieki zdrowotnej dzieciom z niepełnosprawnościami oraz chorobami przewlekłymi. W tym miejscu to pielęgniarka sporządza plan opieki dla tych dzieci, m.in. rozmawia w tej kwestii z nauczycielami i danymi wychowawcami.
- Nakładamy również na szkołę obowiązek zorganizowania kursu dla nauczycieli, którzy mają w klasach dzieci z niepełnosprawnościami, oczywiście za zgodną nauczycieli. Należy odpowiednio przygotować nauczycieli na takich uczniów, których w szkołach przybywa.
- Ważną rolę w opiece zdrowotnej nad uczniami ma opieka stomatologiczna, wobec której podjęliśmy działania nie tylko legislacyjne, ale przede wszystkim praktyczne. Dwa lata temu przygotowaliśmy program, który pozwolił na zakup dentobusów jeżdżących po Polsce. W każdym województwie jest jeden mobilny gabinecie stomatologicznym, który dociera do małych szkół i miejscowości, gdzie dostęp do opieki stomatologicznej dla dzieci jest utrudniony. Obecnie ze świadczeń w dentobusach skorzystało ponad 53 tys. dzieci.
- Uzupełnienie opieki stomatologicznej nastąpi z ramienia samorządów. W 2018 roku z budżetu państwa przekazaliśmy ponad 5 mln złotych na dofinansowanie gabinetów stomatologicznych. Średnio na jeden samorządowy gabinet przypadło 110 tys. zł.
- W przypadku braku gabinetu stomatologicznego bądź niemożności dojechania dentobusu w dane miejsce, organ tworzący szkołę, na mocy tej ustawy zobowiązany jest podpisać porozumienie z najbliższy gabinetem, który określi zasady korzystania z tych usług przez uczniów.
- Przede wszystkim uczniowie mają mieć ułatwiony dostęp do gabinetu oraz zarówno do świadczeń profilaktycznych, jak i naprawczych.
- Chciałam podkreślić, że wszelkie działania w stosunku do dzieci, profilaktyczne oraz naprawcze, będą się odbywały zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, czyli za zgodą rodziców.
- Wszelkie świadczenia udzielane dzieciom i młodzieży, które określone zostały w ustawie, czyli stomatologiczne, profilaktyczne oraz naprawcze, jak również finansowanie pielęgniarki szkolnej jest są w 100 proc. finansowane z budżetu NFZ. Środki są zabezpieczone, nie ma jeszcze limitów. Zatem świadczenia będą udzielane bezlimitowo.
- Wszyscy zgodnie wskazujemy, że profilaktyka i ochrona zdrowia musi być priorytetem w działaniach na następne lata.
- Tutaj na Forum wybrzmiewa również potrzeba zdefiniowania medycyny stylu życia, mianowicie dokładnego określenia dziedziny tej medycyny i tego czym ona będzie się zajmować.
- Problem zdrowia publicznej jest nie tylko problemem Ministerstwa Zdrowia. Inne resorty widzą tę potrzebę i wskazują konieczność działania. Zdrowie publiczne jest postrzegane jako inwestycja, a nie koszt – co do tej pory było zupełnie inaczej traktowane.
