W Uczelni Łazarskiego powstał raport, który w sposób kompleksowy analizuje sytuację pacjentów chorujących na raka jelita grubego w Polsce. Jakie są główne rekomendacje zawarte w tym raporcie?
Główna rekomendacja brzmi: najwyższy czas, aby w systemie ochrony zdrowia wprowadzić system zarządzania chorobą, czyli spojrzenie na cały cykl ryzyka zaistnienia choroby, a potem właściwego opanowania jej w kontekście diagnozy, leczenia i wyprowadzenia pacjenta do normalnego funkcjonowania. W związku z tym rekomendacje są bardzo oczywiste. Wszelkie dane opisujące efektywność polskiej onkologii wskazują na to, że nie radzimy sobie z profilaktyką. W przypadku raka jelita grubego możemy mówić o przełamaniu negatywnego trendu, ponieważ w ostatnich latach zaobserwowaliśmy rzeczywiste, bardzo silne zwiększenie udziału pacjentów w badaniach skriningowych. I to nas bardzo cieszy. Ale, biorąc pod uwagę średnie europejskie nadal zgłaszalność na te badania jest jeszcze niska. Dlatego powinniśmy wykazać się jeszcze większą determinacją, bowiem rak jelita grubego jest rzeczywiście tą jednostką, której możemy skutecznie zapobiegać. Mówiąc o chorobie i leczeniu, niezbędne jest zbudowanie ośrodków, by zapewnić pacjentom jak najlepszy standard leczenia. Rak jelita grubego jest jednostką, dla której chirurgia ma ogromne znaczenie. Prowadzenie pacjenta w wyspecjalizowanym ośrodku mającym duże doświadczenie i duże kompetencje, ma szansę zwiększyć efektywność leczenia, co pokazują badania międzynarodowe. Ale leczenie nowotworów to nie tylko chirurgia onkologiczna, ale również dostęp do nowoczesnych terapii. I na tym polu system ma jeszcze wiele do zrobienia. Musimy systematycznie dążyć do tego, aby móc leczyć na poziomie i w standardzie, które są określone przez europejskie towarzystwa naukowe i sięgać po te technologie naukowe, które mogą rzeczywiście pomóc pacjentom, szczególnie w tych późniejszych liniach leczenia. Zatem ciągłe doskonalenie i koordynacja opieki od procesu diagnostyki po leczenie i wyprowadzenie pacjenta do normalnego życia, bowiem często ta choroba zostawia ślady, które potem możemy niwelować przez rehabilitację oraz rehabilitację zawodową. Bo absolutnym naszym celem jest powrót pacjenta do normalności.
Dzięki dobrym decyzjom MZ pierwsza i druga linia leczenia są zabezpieczone. To ważna decyzja dla pacjentów. Ale rośnie w związku z tym grupa pacjentów, u których pojawi się oporność na dotychczasowe leki, i którzy w dobrym stanie ogólnym, aktywni zawodowo, będą potrzebowali leczenia w trzeciej i czwartej linii. To jest też wyzwanie dla systemu.
Absolutnie tak. Musimy zwracać uwagę na to, że opieka zdrowotna i jej efektywność nie mogą być postrzegane tylko i wyłącznie przez nakłady NFZ. Prawdą jest, że zachorowalność na raka jelita grubego dotyczy przede wszystkim osób starszych. Ale dane z Krajowego Rejestru Nowotworów oraz ZUS wskazują, że one dotyczą osób młodych. Im bardziej będziemy efektywni w diagnostyce i profilaktyce, tym szybciej będziemy wykrywali nowotwór we wczesnej jego fazie. To będzie oznaczało również, że być może w niektórych przypadkach to leczenie będzie długotrwałe, wtedy jak ten nowotwór będzie wyjątkowo agresywny. Musimy patrzeć na zdolności do zapewnienia jak najwyższej efektywności, bowiem te przerażające wskaźniki z zakresu pięcioletnich przeżyć i efekt aktywności opieki onkologicznej są wciąż zawstydzające. A to się może dziać poprzez sięganie i oferowanie pacjentom, którzy chcą wrócić do swoich naturalnych ról i zadań, także zawodowych, skutecznego leczenia. A postęp technologiczny nam tę szansę dzisiaj daje.
