Odpowiedzialność za ochronę zdrowia i zabezpieczenie społeczne spoczywa przede wszystkim na rządach poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej. UE uzupełnia polityki krajowe, zwłaszcza te, które mają wymiar transgraniczny. Polityka zdrowotna UE ma na celu: propagowanie zdrowia, ochronę obywateli przed zagrożeniami zdrowotnymi i wspieranie dynamicznych systemów opieki zdrowotnej.
W ramach akcesji do UE Polska zobowiązała się również do spełnienia określonych standardów jakości w opiece zdrowotnej, w tym w zakresie szkolenia personelu medycznego oraz procedur leczenia.
– Wsparcie finansowe Unii Europejskiej dostępne dla Polski w dużym stopniu przyczyniło się do modernizacji infrastruktury medycznej, inwestycji w technologie medyczne oraz rozwoju systemu opieki zdrowotnej. Dzięki środkom finansowym udało się zrealizować wiele celów w tym zapewnienie swobodnego dostępu do usług oraz możliwości udziału w życiu społecznym i publicznym osób o szczególnych potrzebach czyli osoby starsze oraz z niepełnosprawnościami – ocenia Rzecznik Praw Pacjenta Bartłomiej Chmielowiec.
Jak przypomina RPP, w ramach przystąpienia do Unii Europejskiej Polska dostosowała swoje przepisy dotyczące ochrony zdrowia do standardów europejskich, co miało na celu zapewnienie spójności i zgodności z prawem unijnym. Polska może korzystać także z doświadczeń innych krajów członkowskich UE w zakresie organizacji opieki zdrowotnej, metod leczenia, czy zarządzania szpitalami. Możliwa jest również współpraca międzynarodowa w badaniach naukowych nad nowymi metodami leczenia i technologiami medycznymi.
Wszystkie zmiany mają na celu poprawę jakości i dostępności opieki zdrowotnej w Polsce poprzez integrację z europejskimi standardami oraz wykorzystując dobre praktyki.
Oprac. na podst.: RPP
