Niedawne badania wskazują, że ponad 70% ukraińskich uchodźców w wieku 65 lat lub starszych przebywających w Polsce doświadczyło istotnych barier w dostępie do opieki zdrowotnej. Identyfikacja i rozwiązywanie problemów osób starszych, w tym uchodźców,
w kontekście trwającej sytuacji kryzysowej w Ukrainie, były przedmiotem konsultacji zorganizowanych przez WHO i Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w dniach 20-21 marca. Rozważane podejścia i rozwiązania przyniosłyby również korzyści wszystkim osobom starszym, zarówno ze środowisk miejskich, jak i wiejskich.
Wydarzenia w Ukrainie zostały określone jako „najstarszy” kryzys humanitarny na świecie.
W Polsce ponad 10% z blisko 2,5 mln uchodźców z Ukrainy to osoby powyżej 65 roku życia.
W ubiegłym roku przemieszczanie się na dużą skalę uchodźców z Ukrainy przyniosło nowe wyzwania w zakresie integracji społeczności i świadczenia usług umożliwiających zdrowe
i satysfakcjonujące życie populacji starszych osób mieszkającej obecnie w Polsce. Zarówno WHO, jak i polskie miasta i gminy należące do Globalnej Sieci Miast i Społeczności Przyjaznych Osobom Starszym Światowej Organizacji Zdrowia (GNAFCC) są zaangażowane w zaspokajanie potrzeb starszych uchodźców oraz szerszej populacji w Polsce i poza nią.
Polska, podobnie jak wiele innych krajów europejskich, doświadcza znacznych zmian demograficznych, spowodowanych czynnikami takimi jak zmiany współczynników dzietności, umieralności i trendów migracyjnych. Szacunki wskazują, że do 2030 roku 28,8% ludności Polski będzie miało powyżej 60 lat, a do 2050 roku ta grupa wiekowa będzie stanowiła około 40% populacji. Tak drastyczna zmiana demograficzna oznacza konieczność radykalnego przemyślenia i przeprojektowania polityki lokalnej w celu przygotowania się na przyszłość. Wiele polskich miast już teraz pracuje nad tym, aby stać się bardziej przyjaznymi dla osób starszych, promując tworzenie środowisk przyjaznych dla osób starszych oraz ułatwiając wzajemną wymianę informacji i rozwijanie kompetencji.
Konferencja wzmocniła więzi pomiędzy polskimi i międzynarodowymi członkami Globalnej Sieci Miast i Społeczności Przyjaznych Osobom Starszym (GNAFCC), tworząc podstawy
do opracowania Krajowego Programu Miast i Społeczności Przyjaznych Osobom Starszym
w Polsce, w wykorzystaniu pozytywnych przykładów z innych państw, w których działają aktywne programy krajowe. Na spotkaniu doświadczeniami dzielili się przedstawiciele Irlandii, Mołdawii, Norwegii, Słowenii i Wielkiej Brytanii. Polskie miasta i gminy reprezentowane na konferencji to Gdynia, Kalisz, Katowice, Kołbudy, Opole, Ostrów Wielkopolski, Poznań, Rzeszów, Stargard i Wrocław.
W marcu br. Miasto Kraków dołączyło do zaszczytnego grona 10 innych miast i gmin z całej Polski należących do Globalnej Sieci dla Miast i Społeczności Przyjaznych Osobom Starszym Światowej Organizacji Zdrowia. Dr Paloma Cuchί, Przedstawicielka WHO w Polsce, wraz z dr. Thiago Herick de Sa, odpowiedzialnym za środowiska przyjazne osobom starszym w Kwaterze Głównej WHO w Genewie, oraz dr Yongjie Yon, oficerem technicznym ds. starzenia się i zdrowia w Regionalnym Biurze WHO dla Europy w Kopenhadze, wręczyli podczas ceremonii w Urzędzie Miasta Krakowa certyfikat członkostwa Miasta Kraków w Globalnej Sieci WHO, symbolicznie honorując ten swoisty kamień milowy w historii miasta.
Konferencja zgromadziła szerokie grono ekspertów z różnych sektorów, w tym środowisko akademickie, organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz licznych działaczy społecznych
o międzynarodowej renomie, w tym Annę Okońską-Walkowicz, jedną z liderów i liderek „Healthy Ageing 50” – inicjatywy Dekady Zdrowego Starzenia się ONZ, która uhonorowała 50 liderów pracujących nad przekształceniem świata w lepsze miejsce do starzenia się.
„Szybkie starzenie się społeczeństw europejskich jest faktem. Miasta i społeczności przyjazne osobom starszym zapewniają wiele korzyści dla ludzi w każdym wieku i stanowią świetną platformę do pracy z osobami starszymi, wymiany doświadczeń, wsłuchania się w ich potrzeby oraz wzmacniania ich w celu znalezienia najskuteczniejszych rozwiązań dla zmian i wyzwań, przed którymi wszyscy stajemy wraz z wiekiem. Biorąc pod uwagę to, czego dowiedzieliśmy
o problemach, których doświadczają starsi uchodźcy, kluczowe jest, aby otrzymali oni nasze wsparcie, aby mogli dotrzeć do usług, których potrzebują, i aby ich głosy zostały wysłuchane," wyjaśniła Przedstawicielka WHO w Polsce dr Paloma Cuchί.
Źródło: WHO
