Uczestnicy konferencji będą rozmawiać o ewolucji systemu ubezpieczeń, podsumowaniu wpływu NFZ na efektywność systemu ochrony zdrowia oraz pozycji pacjentów w obecnym systemie i ich oddziaływaniu na jego kształt. Patronat nad konferencją objął Minister Zdrowia.
Zanim wprowadzono PUZ
Po drugiej wojnie światowej w Polsce rozwinął się system ochrony zdrowia oparty na rozwiązaniach radzieckich na wzór modelu N. Siemaszki (radzieckiego komisarza ludowego ds. zdrowia w latach 1918–1930) , który charakteryzował się dostępem do świadczeń zdrowotnych dla całej populacji finansowanych budżetowo oraz zatrudnianiem lekarzy na państwowych etatach. Planowanie było centralne, a środki wykorzystywane ochronę zdrowia pochodziły ze Skarbu Państwa, do którego wpływały pieniądze z podatków. Proces reformowania systemu opieki zdrowotnej został zapoczątkowany w 1989 r. fundamentalnymi zmianami ustroju politycznego i gospodarczego państwa.
Pieniądze ze składek tylko na zdrowie
Podstawą nowego modelu finansowania opieki zdrowotnej było odejście od systemu budżetowego. Pieniądze ze składek zdrowotnych ubezpieczonych miały zostać wyodrębnione i mogły być przeznaczane tylko na usługi zdrowotne. Główne zasady reformy ochrony zdrowia obejmowały rozdzielenie funkcji płatnika i świadczeniodawcy oraz autonomię publicznych świadczeniodawców. Do życia powołano kasy chorych jako publiczne instytucje ubezpieczeniowe. Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym wprowadzała do systemu 16 kas regionalnych, zgodnie z podziałem administracyjnym kraju i jedną kasę branżową. Środki finansowe pochodziły przede wszystkim ze składek ubezpieczeniowych odliczanych od podatku dochodowego od osób fizycznych. Składka zdrowotna w 1999 r. wynosiła 7,5 proc, a od 2007 r. do chwili obecnej - 9 proc.
Powstanie SPZOZ-ów
Oprócz zmian w finansowaniu, samorząd terytorialny przejął funkcje organu założycielskiego zakładów opieki zdrowotnej. Nastąpiło ich obligatoryjne przekształcenie z jednostek budżetowych w samodzielne. W rezultacie placówki ochrony zdrowia zostały przekształcone w samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej (SP ZOZ). Miały osobowość prawną i musiały prowadzić samodzielnie w sposób samofinansujący się działalność w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Świadczenia te kontraktowały Kasy Chorych, a potem Narodowy Fundusz Zdrowia .
NFZ o mało nie zlikwidowany
1 kwietna 2003 r. weszła w życie ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym w Narodowym Funduszu Zdrowia. Wprowadziła ujednolicone zasady finansowania świadczeń zdrowotnych oraz miała stworzyć równy do nich dostęp na terenie całego kraju. W rezultacie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 7 stycznia 2004 r. weszła w życie kolejna reforma systemu ochrony zdrowia wprowadzona ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Określiła ona warunki udzielania i zakres świadczeń oraz zasady i tryb ich finansowania. W 2015 r. likwidacja NFZ była zapisana w programie wyborczym PIS. NFZ miał zastąpić państwowy fundusz celowy. Część zadań miał przejąć minister zdrowia, natomiast kontraktowanie świadczeń - wojewódzkie urzędy zdrowia. NFZ jednak pozostał. Do chwili obecnej nie rozstrzygnięto jednak np. kwestii wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych czy ewentualnego współpłacenia pacjentów.
Program konferencji: www.20latpuz.pl
