Pierwsze czytanie projektu w tej kadencji odbyło się 29 listopada ubiegłego roku (wcześniej projekt był „czytany” przez posłów jeszcze przed wyborami, ale prac nie kontynuowano, ale ponieważ Sejm poprzedniej kadencji projektu nie odrzucił, nowy mógł rozpocząć prace od zera). Pielęgniarki już wtedy przyznawały, że choć cieszą się z podjęcia prac, obawiają się, że będą one przeciągane w czasie. Z drugiej strony – decyzja marszałka Sejmu o skierowaniu projektu ustawy przed ukonstytuowaniem się nowego rządu i przed pracami nad budżetem była, mówiąc oględnie, pochopna. Posłowie Koalicji Obywatelskiej w czasie debaty zaznaczali, że projekt pielęgniarek musi zostać skonsultowany z innymi zawodami medycznymi. Od początku było też raczej oczywiste, że zostanie powołana podkomisja, co 7 lutego stało się faktem.
Zanim jednak komisje, do których Sejm skierował w listopadzie projekt, podjęły decyzję, posłowie PiS próbowali zmienić porządek obrad. Janusz Cieszyński zgłosił wniosek, by to komisje w pełnym składzie, a nie podkomisja, pracowały nad projektem i by do tych prac przystąpiono niezwłocznie. Wniosek nie został jednak nawet poddany pod głosowanie.
Komisje powołały więc dziewięcioosobową podkomisję w składzie:
Elżbieta Gelert, Marta Golbik, Krystyna Skowrońska - KO
Józefa Szczurek-Żelazko, Janusz Cieszyński, Patryk Wicher - PiS
Ewa Szymanowska - Polska2050
Tomasz Trela - Lewica
Radosław Lubczyk – PSL.
Posłowie PiS – którzy wcześniej głosowali przeciw powołaniu podkomisji - chcieli, by podkomisja na przedstawienie sprawozdania otrzymała maksymalnie trzydziestodniowy termin, ale większość parlamentarna również ten wniosek odrzuciła – co oznacza, że podkomisja będzie sama decydować, kiedy przedłoży komisjom rezultat swoich prac.
Kluczowe z punktu widzenia pielęgniarek zmiany, jakie zawiera projekt nowelizacji, to przede wszystkim jednoznaczne powiązanie grupy, do której pracownik jest zaliczany, z kwalifikacjami posiadanymi (a nie wymaganymi). To właśnie pielęgniarki mają największy problem z obecnym kształtem przepisów, bo wielu dyrektorów szpitali uważa, że decydują kwalifikacje wymagane a nie zdobyte wykształcenie. Ważną zmianą jest też korekta współczynników w grupach, do których zaszeregowywane są pielęgniarki i położne.
