Kobiety mało korzystają z badań i za rzadko chodzą na badania profilaktyczne, ale jednocześnie zdają sobie sprawę z tego, jak ważne jest bezpieczeństwo zdrowotne rodziny. Mamy do czynienia z pewnym paradoksem.
Kobiety są bardzo świadome potrzeb zdrowotnych, i swoich, i swojej rodziny. Na kobiecych barkach najczęściej spoczywa odpowiedzialność za zdrowie bliskich. Lekarze specjaliści często zwracają uwagę na to, że w ich gabinetach pojawiają się mężczyźni, którzy trafiają tam z polecenia partnerek, żon, sióstr czy matek. Rzadziej pojawiają się u nich natomiast kobiety.
W ubiegłym roku Adamed przeprowadził kampanię społeczną, w ramach której w sześciu miastach w całej Polsce mieliśmy panele badań profilaktycznych. Przy okazji przeprowadziliśmy badanie na reprezentatywnej grupie i okazało się, że kobiety rzadziej pojawiają się u pulmonologów czy diabetologów. 43 proc. kobiet nigdy nie skorzystało z podstawowego badania kardiologicznego, jakim jest echo serca. Większy odsetek kobiet niż mężczyzn nie korzysta ze szczepień na grypę. Co więcej, jedna czwarta kobiet nigdy nie miała robionego USG piersi. Te statystyki są mocno niepokojące, tym bardziej, że czynniki ryzyka są dokładnie takie same, zarówno dla pań, jak i panów. Nie mamy żadnej taryfy ulgowej. Co więcej, cukrzyca częściej u kobiet, niż u mężczyzn powoduje problemy kardiologiczne.
Najważniejsza jest więc edukacja i budowanie świadomości, już od etapu wczesnoszkolnego, przez nastolatków, aż po programy, takie jak Profilaktyka 40+. Bardzo ważna jest współpraca, burzenie silosów i pokazanie, że wszyscy stoimy po tej samej stronie, że gramy do jednej bramki. Naszym celem jest to, by osiągnąć jak najwyższy poziom zdrowia w naszym społeczeństwie.
Tymczasem społeczeństwo się starzeje, a lekarzy geriatrów mam zdecydowanie za mało. Czeka nas więc chyba duże wyzwanie dla systemu ochrony zdrowia?
Starzenie się społeczeństwa to problem nie tylko Polski, ale również Europy i całego świata. Borykają się z nim wszystkie kraje rozwinięte. Mamy dane statystyczne, ale są one niepełne. Raportuje się tylko tych, którzy pojawiają się w ośrodkach publicznych czy prywatnych. Nie mamy pełnych danych mówiących o tym, kto i w jakiej formie zajmuje się osobami starszymi, bo taka opieka przybiera często charakter nieformalny. Z tego niedoszacowania wynika to, że nie można w pełni zdiagnozować problemu i poszukiwać skutecznych rozwiązań.
Dziękuję za rozmowę.
